Niestatystyczne propozycje książkowe na święta dla Mamy

Mam nadzie­ję, że pomo­głem w wybo­rze ksią­żek dla brata/syna czy córki/siostry oraz taty! Dziś rozej­rzyj­my się za pre­zen­ta­mi dla mamy. Dzię­ki nim każ­da nie­sta­ty­stycz­na Polka, któ­ra lubi czy­tać książ­ki, powin­na się ucie­szyć, znaj­du­jąc swój pre­zent pod choinką.

Oto czwar­ty z pię­ciu fil­mi­ków, w któ­rych pro­po­nu­ję, co spre­zen­to­wać bli­skim z oka­zji Boże­go Narodzenia.

Kata­rzy­na Bere­ni­ka Misz­czuk: Noc Kupa­ły (W.A.B.)

Zazdrość, zdra­da i kwiat papro­ci. Czy mło­da szep­tu­cha oca­li miłość do Mieszka?Zbliżają się obcho­dy Nocy Kupa­ły. Nie­dłu­go wypeł­ni się prze­zna­cze­nie Gosi, a tym­cza­sem w zwią­zek jej i Miesz­ka wkra­da się… zazdrość. Wszyst­ko przez Ote, daw­ną miłość męż­czy­zny. Nic ich nie łączy od baga­te­la! bli­sko tysią­ca lat, ale oka­zu­je się, że mimo upły­wu cza­su uczu­cie Ote nie osła­bło. Kobie­ta nie cof­nie się przed niczym, by zemścić się na Gosi…

Jes­sie Bur­ton: Muza (Lite­rac­kie)

Świat wiel­kiej sztu­ki, jesz­cze więk­szych namięt­no­ści i tajem­ni­czy obraz, któ­ry skry­wa wię­cej niż tysiąc słów.Po jed­nej stro­nie płót­na dziew­czy­na trzy­ma odcię­tą gło­wę swo­jej sio­stry, po dru­giej – lew, któ­ry za chwi­lę pode­rwie się do zabój­cze­go sko­ku… Obraz, któ­ry latem 1967 roku tra­fia do reno­mo­wa­nej gale­rii w Lon­dy­nie, elek­try­zu­je śro­do­wi­sko mar­szan­dów. To może być “śpioch”, dzie­ło mło­de­go hisz­pań­skie­go arty­sty z lat 30. XX wie­ku zagi­nio­ne w trak­cie woj­ny. Potwier­dza­ją to listy z muzeum Pra­do oraz fun­da­cji Peg­gy Gug­gen­he­im. Wsku­tek szcze­gól­ne­go zbie­gu oko­licz­no­ści ste­no­ty­pist­ka zatrud­nio­na w gale­rii, 26-let­nia Odel­le Bastien, tra­fia na trop fascy­nu­ją­cej histo­rii z Anda­lu­zji roku 1936. Losy Harol­da Schlos­sa, Żyda z Wied­nia, któ­ry pośred­ni­czy w sprze­da­ży dzieł Koko­sch­ki, Klee i Klim­ta, jego pięk­nej żony Sary i nie­zwy­kle uzdol­nio­nej cór­ki Oli­wii, w nie­ocze­ki­wa­ny spo­sób splo­tą się z jej wła­snym. Czar­no­skó­rej imi­grant­ki z Try­ni­da­du, któ­ra choć nagro­dzo­na pre­sti­żo­wym lite­rac­kim wyróż­nie­niem za debiu­tanc­kie opo­wia­da­nie, z tru­dem znaj­du­je swo­je miej­sce w kse­no­fo­bicz­nym Londynie.

Cle­lie Avit: Wiem, że tu jesteś (Sonia Draga)

Po wypad­ku w górach, któ­ry pogrą­żył ją w śpiącz­ce, Elsa nie czu­je już ani zim­na, ani gło­du, ani stra­chu. Dla kobie­ty wszyst­ko jest już skoń­czo­ne. Nigdy się nie obudzi.Tymczasem Thi­bault nie może się pogo­dzić ze świa­do­mo­ścią, że jego brat potrą­cił śmier­tel­nie dwie dziew­czyn­ki.  Nie potra­fi prze­kro­czyć pro­gu sali, w któ­rej ten leży.Pewnego dnia po odwie­zie­niu mat­ki do szpi­ta­la Thi­bault wcho­dzi przez pomył­kę do sali Elsy. Przy­sia­da na chwi­lę, żeby się zdrzem­nąć. Nie ma oba­wy, że Elsa w tym sta­nie go wyda. Mil­cze­nie sta­je się wszak­że kło­po­tli­we, nawet w obec­no­ści oso­by, któ­ra pozo­sta­je w śpiącz­ce. Dla­te­go męż­czy­zna zaczy­na mówić – nie ocze­ku­jąc odpowiedzi.I cho­ciaż leka­rze, przy­ja­cie­le i rodzi­na daw­no stra­ci­li wia­rę, że Elsa kie­dy­kol­wiek powró­ci do żywych, Thi­bault budu­je z nią rela­cję. Czyż­by sam był aż w tak sil­nej roz­pa­czy? A może dostrzegł w niej coś, cze­go nikt nie widzi?

Tom Jones: Tom Jones. Na szczyt i z powro­tem. Auto­bio­gra­fia (SQN)

“Na prze­strze­ni lat odpo­wia­da­łem na wie­le pytań, ale nigdy wcze­śniej nie opo­wie­dzia­łem histo­rii moje­go życia”.
– Tom Jones

Sir Tom Jones wystę­pu­je już od sze­ściu dekad! Wykre­ował ponad­cza­so­we prze­bo­je – w tym Sex Bomb, She­’s A Lady i It’s Not Unu­su­al – pro­wa­dził popu­lar­ny show i kon­cer­to­wał na naj­więk­szych sce­nach świa­ta. Osią­gnął wię­cej, niż sobie wymarzył.

Oto walij­ska mie­ści­na Pon­ty­pridd. Oto mło­dy Tom­my – nauczył się gry na gita­rze na pod­nisz­czo­nym kla­sy­ku za pięć fun­tów i śpie­wa w lokal­nych barach. Po kil­ku latach, choć nie wyobra­ża sobie życia bez żony i syn­ka, prze­no­si się do sto­li­cy. Wkrót­ce nagry­wa pio­sen­kę, któ­ra zmie­nia wszyst­ko. To, co dzie­je się potem, jest jak sen.

Dla­cze­go lon­dyń­ski pro­du­cent wymie­rzył z bro­ni w Toma Jone­sa… i strze­lił? Po co Micha­el Jack­son przy­szedł do nie­go z nie­za­po­wie­dzia­ną wizy­tą? Co Elvis Pre­sley robił w łazien­ce, w któ­rej Jones wła­śnie brał prysz­nic? O czym Frank Sina­tra roz­ma­wiał w Las Vegas z jego rodzi­ną? I czy pro­to­kół towa­rzy­szą­cy roz­mo­wie z kró­lo­wą jest napraw­dę tak sztyw­ny, jak się uważa?
Szcze­re, zabaw­ne, bez upięk­szeń – oto wyjąt­ko­we wspo­mnie­nia jed­ne­go z naj­więk­szych woka­li­stów wszech czasów.

Andrzej Klim: Tak się krę­ci­ło (PWN)

10 kul­to­wych fil­mów, któ­re wszy­scy oglą­da­li­śmy i wspo­mi­na­my z sen­ty­men­tem. Poznaj­my kuli­sy ich powsta­wa­nia w ponu­rej rze­czy­wi­sto­ści PRL. Andrzej Klim ubar­wia swo­ją opo­wieść śmiesz­ny­mi, a nie­kie­dy prze­ra­ża­ją­cy­mi aneg­do­ta­mi z minio­nych cza­sów, wspo­mnie­nia­mi i opi­sa­mi pery­pe­tii fil­mow­ców. Wpro­wa­dza czy­tel­ni­ka w świat peere­low­skiej pro­duk­cji fil­mo­wej, przy­wo­łu­je wyda­rze­nia, o któ­rych wie­dzą jedy­nie ich uczest­ni­cy, a któ­re szo­ku­ją nawet dziś, po latach. Wspo­mi­na twór­ców, któ­rzy mie­rząc się z trud­no­ścia­mi epo­ki, nigdy nie zre­zy­gno­wa­li z magii kina.

W dzie­siąt­ce opi­sy­wa­nych w książ­ce fil­mów znaj­du­ją się: Popiół i dia­ment Andrze­ja Waj­dy (1958), Nóż w wodzie Roma­na Polań­skie­go (1961), try­lo­gia Sami swoi Syl­we­stra Chę­ciń­skie­go (1967), Rejs Mar­ka Piwow­skie­go (1970), Zie­mia obie­ca­na Andrze­ja Waj­dy (1975), Noce i dnie Jerze­go Ant­cza­ka (1975), Miś Sta­ni­sła­wa Barei (1980), Sek­smi­sja Juliu­sza Machul­skie­go (1983), Krót­ki film o zabi­ja­niu Krzysz­to­fa Kie­ślow­skie­go (1988), Prze­słu­cha­nie Ryszar­da Bugaj­skie­go (1989).

Wię­cej cie­ka­wych pozy­cji znaj­dzie­cie na kolej­nej stro­nie.