Co nowego w księgarniach #2

Dni sta­ją się coraz krót­sze, ale to oka­zja ku temu, by chwi­le spę­dzo­ne z książ­ką w wygod­nym fote­lu sta­wa­ły się coraz dłuż­sze. Na tar­gach kró­lu­ją dynie, za okna­mi wie­lo­barw­ne liście, kasz­ta­ny i żołę­dzie, a w księ­gar­niach – oczy­wi­ście pre­mie­ro­we tytu­ły. Poni­żej zapre­zen­tu­ję kil­ka spo­śród nowo­ści wydaw­ni­czych, czy­li książ­ki, któ­re dopie­ro co tra­fi­ły do sprze­da­ży lub poja­wią się w niej lada moment.

Na pierw­szy ogień idzie wyjąt­ko­wa książka:

Moja Odyseja – Adrian Carton de Wiart 

(Wydaw­nic­two Bellona)

AWANTURNIK, KTÓRY POKOCHAŁ POLSKĘ.

Naj­od­waż­niej­szy czło­wiek XX wie­ku i jego bez­gra­nicz­na miłość do Pol­ski. Ran­ny kil­ka­dzie­siąt razy wete­ran wszyst­kich moż­li­wych wojen. Stra­cił oko, rękę, zła­mał krę­go­słup, a pal­ce dło­ni sam odciął sobie z bólu. Nigdy nie zdał woj­sko­wych egza­mi­nów, dwu­krot­nie roz­bił pilo­to­wa­ny samo­lot i uciekł z wło­skiej nie­wo­li. W Chi­nach był dorad­cą Czang Kaj-sze­ka, z fiń­skim mar­szał­kiem Man­ner­he­imem sekun­do­wał w poje­dyn­ku, a za przy­ja­cie­la uzna­wa­li go Win­ston Chur­chill, Char­les de Gaul­le i Józef Pił­sud­ski. Zafa­scy­no­wa­ny pię­cio­ma pol­ski­mi woj­na­mi naraz przy­był nad Wisłę w 1920 roku. W Lon­dy­nie słusz­nie uzna­no, że naj­le­piej zro­zu­mie pol­ską men­tal­ność. Miał wró­cić po trzech tygo­dniach, został na kolej­nych dwa­dzie­ścia lat. Do jego samot­ni na pole­skich mokra­dłach moż­na było dotrzeć jedy­nie łód­ką. Tam, wśród dzi­kich zwie­rząt i chło­pów obci­na­ją­cych paznok­cie sie­kie­rą, zastał go wrze­sień 1939 roku…

Świet­nie napi­sa­ne, peł­ne kolo­nial­ne­go eto­su i angiel­skie­go sar­ka­zmu wspo­mnie­nia to barw­na pano­ra­ma prze­ło­mów epok pierw­szej poło­wy XX wie­ku oraz kra­jów wszyst­kich kon­ty­nen­tów. Z nich wszyst­kich za naj­bar­dziej fascy­nu­ją­cy uznał jed­nak II Rzecz­po­spo­li­tą, któ­ra przy­ję­ła go jak syna.

Po kil­ku­dzie­się­ciu latach jego kapi­tal­na auto­bio­gra­fia tra­fia w koń­cu do rąk rów­nież pol­skie­go czytelnika.

“Bry­tyj­ski gene­rał, ary­sto­kra­ta, przy­ja­ciel Chur­chil­la, świa­dek Bitwy War­szaw­skiej, miło­śnik i prze­ni­kli­wy kry­tyk Pola­ków, spę­dził wie­le lat na bagnach pole­skich. Jaka pasja go tam przy­wio­dła? Auto­bio­gra­fia sza­lo­ne­go wojow­ni­ka naresz­cie w Polsce.”

Mał­go­rza­ta Szej­nert. Autor­ka książ­ki Usy­pać góry. Histo­rie z Polesia

“Zawsze zasta­na­wia­łem się dla­cze­go wspo­mnie­nia gene­ra­ła de Wiar­ta nie zosta­ły wyda­ne w naszym kra­ju. Teraz wresz­cie pol­ski czy­tel­nik będzie mógł poznać losy słyn­ne­go bry­tyj­skie­go poszu­ki­wa­cza przy­gód, któ­ry osiadł na odcię­tej od świa­ta wysep­ce na bagnach Pole­sia. Ta bra­wu­ro­wo napi­sa­na książ­ka to praw­dzi­wy strzał w dziesiątkę!”

Piotr Zycho­wicz

Kosmitka – Manuela Gretkowska 

(Wydaw­nic­two Świat Książki)

Punkt widze­nia, jakie­go jesz­cze nie było w pol­skiej lite­ra­tu­rze. Opo­wieść odkry­wa­ją­ca nie­zna­ne świa­ty poli­ty­ki, ducho­wo­ści i rodzin­nej codzien­no­ści. Para­dok­sy, komicz­ne sytu­acje, łącze­nie wyso­kiej kul­tu­ry z bie­żącz­ką. Wyglą­da na to, że nasza rze­czy­wi­stość wyrzu­ca w kosmos.

Manu­ela Gret­kow­ska – debiu­to­wa­ła w 1991 r. powie­ścią My zdies’ emi­gran­ty. Wyda­ła 20 ksią­żek prze­ło­żo­nych na kil­ka­na­ście języ­ków, m.in.: Tarot pary­ski, Kaba­ret meta­fi­zycz­ny, Namięt­nik, Polka, Euro­pej­ka, Kobie­ta i męż­czyź­ni, Oby­wa­tel­ka, Miłość po pol­sku, i Trans, Agent, Miłość kla­sy śred­niej (razem z Pio­trem Pietuchą).

Busem przez świat – Konrad Lewandowski 

(Wydaw­nic­two SQN)

Sza­lo­na podróż kul­to­wym busem!

Czte­ry mie­sią­ce i 25 tysię­cy kilo­me­trów sta­rym busem przez Austra­lię. Człon­ko­wie eki­py BUSEM PRZEZ ŚWIAT prze­ży­li 50-stop­nio­we upa­ły, sta­nę­li oko w oko z kro­ko­dy­la­mi, psa­mi din­go, kazu­ara­mi i dzie­siąt­ka­mi jado­wi­tych węży oraz pają­ków. Nauczy­li się rzu­cać bume­ran­giem i grać na did­ge­ri­doo, miesz­ka­li w abo­ry­geń­skiej wio­sce, prze­ży­li burzę pia­sko­wą i atak sza­rań­czy. Popa­rzy­ły ich medu­zy, wydo­by­wa­li naj­droż­sze kamie­nie świa­ta, odwie­dzi­li pod­ziem­ne domy oraz jedli ham­bur­ge­ry z kan­gu­rów i kro­ko­dy­li… Dzię­ki zało­dze busa poko­cha­cie Austra­lię taką, jaka jest napraw­dę – dzi­ką, nie­ujarz­mio­ną i bar­dzo zaskakującą.
Goto­wi na podróż?
Zaczynamy!

***

Dla mnie bom­ba! Zapew­ne tak­że dla tych, któ­rzy byli w Austra­lii. Świet­nie napi­sa­ne, lek­ko i z dystan­sem. Gratuluję.

- Marek Niedź­wiec­ki

Podróż za nie­je­den uśmiech. Bez­tro­ska Austra­lia z per­spek­ty­wy stu­denc­kiej zało­gi Super­tram­pa, busi­ka, któ­re­mu nie­wie­lu dało­by jakie­kol­wiek szan­se. Mło­dzi podróż­ni­cy dopię­li swe­go w wie­ku, kie­dy mniej się zada­je pytań, a wię­cej robi. I kie­dy ma to wpływ na całe życie. Busem przez świat. Austra­lia za 8 dola­rów przy­po­mi­na moją pierw­szą książ­kę o tym cudow­nym kontynencie…

- Marek Toma­lik

Gdy po raz pierw­szy usły­sza­łam o ludziach, któ­rzy chcą prze­wieźć sta­re­go busa na dru­gi koniec świa­ta, pomy­śla­łam, że to sza­leń­cy. Fak­tycz­nie – są sza­le­nie faj­ni i odby­li sza­le­nie cie­ka­wą podróż po Austra­lii, któ­rej bar­dzo im zazdrosz­czę, choć sama tu mieszkam.

- Julia Racz­ko, autor­ka blo­ga WhereIsJuli.com

Nie byłem nigdy w Austra­lii, ale po lek­tu­rze książ­ki eki­py z Busem przez Świat zachły­sną­łem się tym kon­ty­nen­tem i wiem, że muszę posta­wić tam sto­pę. Fascy­nu­ją­ca lek­tu­ra, masa cie­ka­wo­stek i porad – czy­ta się jed­nym tchem. Muszę zapla­no­wać dopły­nię­cie do Austra­lii kajakiem!

- Alek­san­der Doba

Entu­zjazm, odwa­ga, radość życia i wia­ra w sie­bie pod­czas poko­ny­wa­nia kolej­nych wyzwań to pod­sta­wo­we cechy Karo­la i jego eki­py – natych­miast mnie nimi zauro­czy­li. W Austra­lii, wir­tu­al­nie, byłam z nimi codzien­nie i wszę­dzie. Po wizy­cie w moim domu w Saw­tell sta­li się moimi ducho­wy­mi wnu­ka­mi, ponie­waż ich życie, tak jak moje, jest wiecz­nie trwa­ją­cą przy­go­da podróż­ni­czą, na któ­rą nie mają wpły­wu budżet ani wiek.

- Basia Meder

Busem Przez Świat to stu­denc­ki pro­jekt podróż­ni­czy, któ­ry zakła­da zwie­dza­nie świa­ta jak naj­niż­szym kosz­tem. W cią­gu pię­ciu lat, w ramach 16 wypraw, 27-let­ni kolo­ro­wy busik prze­je­chał już ponad 50 państw na pię­ciu kon­ty­nen­tach – Euro­pie, Azji, Afry­ce, Ame­ry­ce Pół­noc­nej i Austra­lii. Pro­jekt ma sto tysię­cy fanów w mediach spo­łecz­no­ścio­wych i ponad 100 patro­nów medialnych.
Docze­kał się dzie­siąt­ków naśla­dow­ców, a busemprzezswiat.pl to jeden z naj­po­pu­lar­niej­szych blo­gów podróż­ni­czych w Pol­sce nagro­dzo­ny tytu­łem Blog Roku 2014 i Twór­ca Wideo Roku 2015.

J.K. Rowling, Jack Thorne, John Tiffany – Harry Potter i Przeklęte Dziecko. Część pierwsza i druga 

(Wydaw­nic­two Media Rodzina)

Ósma histo­ria. Dzie­więt­na­ście lat później.

Har­ry Pot­ter i Prze­klę­te Dziec­ko, nowa opo­wieść autor­stwa J.K. Row­ling, Jac­ka Thorne’a i Joh­na Tiffany’ego i nowa sztu­ka Jac­ka Thorne’a, to ósma histo­ria w serii i pierw­szy auto­ry­zo­wa­ny spek­takl teatral­ny ze świa­ta Harry’ego Pot­te­ra. Świa­to­wa pre­mie­ra spek­ta­klu odby­ła się na lon­dyń­skim West Endzie 30 lip­ca 2016.

Har­ry Pot­ter nigdy nie miał łatwe­go życia, a tym bar­dziej teraz, gdy jest prze­pra­co­wa­nym urzęd­ni­kiem Mini­ster­stwa Magii, mężem oraz ojcem trój­ki dzie­ci w wie­ku szkol­nym. Pod­czas gdy Har­ry zma­ga się z natręt­nie powra­ca­ją­cy­mi wid­ma­mi prze­szło­ści, jego naj­młod­szy syn Albus musi zmie­rzyć się z rodzin­nym dzie­dzic­twem, któ­re nigdy nie było jego wła­snym wybo­rem. Gdy przy­szłość zaczy­na zło­wróżb­nie przy­po­mi­nać prze­szłość, ojciec i syn muszą sta­wić czo­ło nie­wy­god­nej praw­dzie: że ciem­ność nad­cho­dzi cza­sem z zupeł­nie nie­spo­dzie­wa­nej strony.

Joseph Delaney – Kroniki Gwiezdnej Klingi 

(Wydaw­nic­two Jaguar)

Pierw­sza część try­lo­gii autor­stwa Jose­pha Delaney’a, twór­cy best­sel­le­ro­wej serii „Kro­ni­ki Wardstone”.

Tom Ward prze­jął funk­cję stra­cha­rza, jest teraz jedy­ną oso­bą, któ­ra może uchro­nić swo­ją oko­li­cę przed krwio­żer­czy­mi słu­ga­mi ciem­no­ści. Jed­nak Tom ma dopie­ro sie­dem­na­ście lat, a jego nauka zosta­ła prze­rwa­na gdy sta­ry mistrz zgi­nął w wal­ce, przez co nikt nie chce zaufać w umie­jęt­no­ści chłop­ca dopó­ki nie udo­wod­ni, że jest god­ny spra­wo­wa­nia nowej funk­cji. Nie­spo­dzie­wa­nie do Toma zgła­sza się Jen­ny – siód­ma cór­ka siód­mej cór­ki, któ­ra chce zostać pierw­szą uczen­ni­cą nowe­go stra­cha­rza. Wkrót­ce Tom i Jen­ny będą musie­li zmie­rzyć się z wiel­kim niebezpieczeństwem.

David Evanier – Woody Allen. Biografia 

(Wydaw­nic­two Świat Książki)

Tym co wyróż­nia tę pra­cę jest nie­prze­cięt­na eru­dy­cja jej auto­ra. Eva­nier łączy roz­ma­ite punk­ty widze­nia, zaglą­da do bar­dzo wie­lu źró­deł, tak­że sta­rych pro­gra­mów tele­wi­zyj­nych i nie­zna­nych w Pol­sce wywia­dów pra­so­wych, recen­zji, a nawet zwie­rzeń byłych żon, two­rząc por­tret Alle­na jakie­go wła­ści­wie nikt do tej pory nie znał.

Janusz Wró­blew­ski, „Poli­ty­ka”

Nie­któ­rych ludzi naj­bar­dziej pocią­ga w Woodym to jego: «Przy­kro mi bar­dzo, ale nie mogę przyjść ode­brać Osca­ra, bo aku­rat gram z zespo­łem». Są tacy, któ­rzy twier­dzą, że nie obcho­dzi ich, co myślą inni. Woody prze­trwał, ponie­waż napraw­dę się tym nie przej­mu­je. Pora­dził sobie. Uda­ło mu się. Jest auten­tycz­ny. Inte­re­su­je go, jakie masz zda­nie, jakie ja mam zda­nie – ale nie cie­ka­wi go, co ma do powie­dze­nia Akademia.

Dick Cavett

Woody Allen jest jed­nym z naj­więk­szych reży­se­rów naszych cza­sów i jed­nym z naj­bar­dziej płod­nych arty­stów. Sce­na­rzy­sta, reży­ser, aktor, muzyk, komik, dra­ma­turg i pisarz. Twór­ca ponad czter­dzie­stu pię­ciu fil­mów, m.in.: Annie Hall, Man­hat­tan, Dan­ny Rose z Broad­wayu, Han­nah i jej sio­stry, Zbrod­nie i wykro­cze­nia, Zelig, Pur­pu­ro­wa róża z Kairu, Vic­ky Cri­sti­na Bar­ce­lo­na, Co nas krę­ci, co nas pod­nie­ca, O pół­no­cy w Pary­żu, Blue Jasmi­ne, Magia w bla­sku księ­ży­ca. Jest odtwór­cą głów­nych ról, puen­tą wła­snych nie­zrów­na­nych żar­tów i gagów, wiecz­nym roman­ty­kiem, nie­zmor­do­wa­nym cyni­kiem, czło­wie­kiem docie­kli­wym, któ­ry ana­li­zu­je współ­cze­sne dyle­ma­ty moralne.

W swo­jej obszer­nej bio­gra­fii David Eva­nier zaglą­da do pry­wat­ne­go życia Alle­na i opi­su­je jego, jak naj­bar­dziej publicz­ną, karie­rę. Oddzie­la praw­dę od plo­tek krą­żą­cych wokół związ­ku Alle­na z Mią Far­row, przy­bli­ża skan­da­le wokół oso­by Alle­na, któ­re wybu­chły w latach dzie­więć­dzie­sią­tych i odbi­ły się echem w ostat­nim cza­sie, oraz ana­li­zu­je powią­za­nia pomię­dzy rela­cja­mi Alle­na z kobie­ta­mi a cecha­mi posta­ci z jego filmów.

Eva­nier zaj­mu­je się tema­ta­mi, któ­re prze­wi­ja­ją się w twór­czo­ści Alle­na od począt­ku jego dzia­łal­no­ści arty­stycz­nej: moral­no­ścią, pocią­giem sek­su­al­nym, nie­wier­no­ścią, psy­cho­lo­gią, Holo­kau­stem, juda­izmem i wia­rą, a tak­że odwiecz­ną wal­ką mię­dzy ser­cem a rozu­mem. Woody to histo­ria arty­sty, któ­ry nadal ma w sobie pasję, talent i zdol­ność otwie­ra­nia nowych arty­stycz­nych hory­zon­tów i któ­re­go nie opusz­cza twór­cze uniesienie.

David Eva­nier, autor dzie­wię­ciu ksią­żek, w tym best­sel­le­ra Making the Wise­guys Weep: The Jim­my Rosel­li Sto­ry. Jest lau­re­atem nagród w dzie­dzi­nie bele­try­sty­ki: Aga Khan Pri­ze for Fic­tion i McGin­nis-Rit­chie Short Fic­tion Award m.in. za: The One-Star Jew, Red Love, The Swin­ging Headhun­ter, The Gre­at Kis­ser; jego opo­wia­da­nia uka­za­ły się w anto­lo­gii Best Ame­ri­can Short Sto­ries. Był redak­to­rem dzia­łu lite­ra­tu­ry pięk­nej „The Paris Review”. Miesz­ka w Nowym Jorku.

Philip K. Dick – Raport mniejszości 

(Wydaw­nic­two Rebis) 

Tom 4 opo­wia­dań zebra­nych Phi­li­pa K. Dicka.

Co spra­wia, że chce się Dic­ka czy­tać? Dziw­ność to jed­no, ale zawsze jest w niej atmos­fe­ra ludz­kie­go dąże­nia (…). To poczu­cie cią­głych zma­gań, choć­by i ska­za­nych na klę­skę, wizja kra­iny, któ­rej każ­dy ele­ment ma swój byt, usi­łu­je żyć, wpro­wa­dza motyw współ­czu­cia – współ­czu­cia (…), jed­nak nigdy nie wysu­wa się ono na pierw­szy plan. To te prze­bły­ski miło­ści, zawsze szyb­ko tłu­mio­ne, oświe­tla­ją Dic­kow­skie gru­zo­wi­ska i czy­nią je czymś wyjąt­ko­wym i niezapomnianym.

James Trip­tree jr

Jak wia­do­mo, 20 lute­go 1974 roku do życia Phi­li­pa K. Dic­ka wtar­gnął Bóg. Wszyst­ko zaczę­ło się od kurier­ki, któ­ra przy­nio­sła do domu Dic­ka lekar­stwo. Na jej pier­si lśnił wisio­rek w kształ­cie ryby – sta­ro­żyt­ny sym­bol chrze­ści­jań­ski. Dick doszedł do wnio­sku, że taj­ni chrze­ści­ja­nie dają mu sygnał. Nie­dłu­go potem zaczął dozna­wać wizji (…). Część teo­rii, za pomo­cą któ­rych pró­bo­wał obja­śnić te wyda­rze­nia, wią­za­ła “boskie wtar­gnię­cie” ze Związ­kiem Radzieckim.

Niko­łaj Karajew

Richard Adams – Wodnikowe Wzgórze 

(Wydaw­nic­two Literackie)

Uni­wer­sal­na opo­wieść o odwa­dze i woli przetrwania

Kla­sy­ka porów­ny­wa­na i sta­wia­na na pół­kach obok Hob­bi­ta Tol­kie­na i cyklu o Narnii Lewisa

Bez dzie­ła Adam­sa nie było­by Har­ry­’e­go Pottera

Źle się dzie­je w kró­li­kar­ni San­dle­ford. W miej­scu, w któ­rym kró­li­ki wio­dą spo­koj­ny żywot, ma powstać nowe osie­dle. Wygod­ne nory i zie­lo­ne łąki zosta­ną uni­ce­stwio­ne. Nie jest łatwo opu­ścić swój dom. Sta­do kła­po­uchów pod wodzą dwóch nie­złom­nych bra­ci – Piąt­ka i Lesz­czyn­ka – musi jed­nak wyru­szyć w podróż w poszu­ki­wa­niu nowe­go miej­sca na zie­mi. Tak roz­po­czy­na się kró­li­cza epo­pe­ja. Nie trze­ba doda­wać, że po dro­dze naszych boha­te­rów cze­ka mnó­stwo przy­gód i jesz­cze wię­cej niebezpieczeństw.

Wod­ni­ko­we Wzgó­rze to książ­ka, któ­rą poko­cha­ły milio­ny czy­tel­ni­ków na całym świe­cie. Richard Adams stwo­rzył dzie­ło uni­wer­sal­ne, tra­fia­ją­ce do serc wszyst­kich czy­tel­ni­ków, bez wzglę­du na wiek. W świe­cie Adam­sa kró­li­ki mają imio­na, zor­ga­ni­zo­wa­ną spo­łecz­ność, oby­cza­je, wła­sną mito­lo­gię, język, a nawet poezję. Mają też coś abso­lut­nie wyjąt­ko­we­go – dar prze­wi­dy­wa­nia przyszłości.

Andrzej Sap­kow­ski wymie­nia Wod­ni­ko­we Wzgó­rze jako jed­ną ze 100 naj­waż­niej­szych powie­ści fan­ta­stycz­nych wszech cza­sów. Do miło­śni­ków tej książ­ki nale­żą rów­nież Ste­phen King i J. K. Row­ling. Dzie­ło Adam­sa zosta­ło zekra­ni­zo­wa­ne, prze­nie­sio­ne na deski teatral­ne, prze­ro­bio­ne na grę kom­pu­te­ro­wą i słu­cho­wi­ska radio­we. Ponad­to pra­ce nad nowym seria­lem opar­tym na Wod­ni­ko­wym Wzgó­rzu roz­po­czę­ły Net­flix i BBC.

Nowe wyda­nie Wod­ni­ko­we­go Wzgó­rza w Wydaw­nic­twie Lite­rac­kim zdo­bią pięk­ne ilu­stra­cje wło­skie­go arty­sty Alda Gallego.

“Jeże­li w księ­gar­ni nie ma miej­sca dla Wod­ni­ko­we­go Wzgó­rza, to zna­czy, że lite­ra­tu­ra dla dzie­ci umarła”.

“The Eco­no­mist”

“Kreu­jąc ide­al­nie osob­ną rze­czy­wi­stość, autor z nie­spo­ty­ka­ną głę­bią, jak­by mimo­cho­dem, komen­tu­je rela­cje międzyludzkie”.

“The Guar­dian”

Marta Kisiel – Siła niższa 

(Wydaw­nic­two Uroboros)

Sza­nuj anio­ła swe­go, bo możesz dostać gorszego!

Kon­ty­nu­acja kul­to­we­go Doży­wo­cia. Wymę­czo­ny codzien­ną ruty­ną, za to oswo­jo­ny z nie­co­dzien­ny­mi zja­wi­ska­mi Kon­rad Romań­czuk odkry­wa, że nie jest jedy­nym posia­da­czem anio­ła stró­ża, a dwie takie isto­ty pod jed­nym dachem to dopie­ro począ­tek kłopotów.

Katarzyna Kubisiowska – Pilch w sensie ścisłym. Pierwsza biografia

(Wydaw­nic­two Znak)

Ty masz do opi­sa­nia całe moje życie. Zosta­wiam ci baby i chla­nie, w ogó­le rób, jak tam chcesz, wtrą­cać się nie będę. Jesz­cze będziesz mnie mia­ła dość, zobaczysz.

CAŁA PRAWDA O JERZYM PILCHU

Wyda­wać by się mogło, że Jerzy Pilch w swo­ich książ­kach powie­dział o sobie wszyst­ko. Nie jest to praw­da. Nie jest też praw­dą, że jego trzę­są­ce się ręce to efekt alko­ho­lo­wej cho­ro­by, albo – jak chcą inni – kara za grzechy.

Best­sel­le­ro­wy pisarz skrył za zasło­ną lite­rac­kiej fik­cji wie­le tajem­nic. Cza­sem cza­ru­ją­cy i uro­czy, cza­sem zim­ny i nie­do­stęp­ny. Ta kon­tro­wer­syj­na, pierw­sza bio­gra­fia powsta­ła z Pil­chem i wbrew Pil­cho­wi, obdzie­ra go z fik­cji, by poka­zać całą prawdę.

Jerzy Pilch: – Ile dosta­łaś cza­su? – Dwa lata. – Aha, czy­li liczą na to, że przed wyda­niem zdą­żę umrzeć.

Kata­rzy­na Kubi­siow­ska – publi­cyst­ka zwią­za­na z redak­cją „Tygo­dni­ka Powszech­ne­go”. Autor­ka wie­lu roz­mów pra­so­wych z Jerzym Pil­chem. Bio­gra­fia pisa­rza, nad któ­rą pra­co­wa­ła trzy lata, w rze­czy­wi­sto­ści zaczę­ła powsta­wać dwa­dzie­ścia lat temu, kie­dy po raz pierw­szy się spo­tka­li i zaczę­li ze sobą – na począt­ku wyłącz­nie pry­wat­nie – rozmawiać.

Andrzej Pilipiuk – Konan Destylator 

(Wydaw­nic­two Fabry­ka Słów)

Jakub Wędro­wycz to prze­ra­ża­ją­cy wie­ko­wy ochla­pus, wiej­ski egzor­cy­sta, bim­brow­nik i kłu­sow­nik, pora­ża­ją­cy oto­cze­nie wyglą­dem, zapa­chem i kul­tu­rą oso­bi­stą – a raczej jej bra­kiem. W towa­rzy­stwie rów­nie odra­ża­ją­cych kum­pli pije, pro­du­ku­je samo­gon, wda­je się w awan­tu­ry oraz wypeł­nia­jąc wolę przod­ków regu­lar­nie likwi­du­je przed­sta­wi­cie­li wro­gie­go rodu – Bardaków.

W posta­ci Wędro­wy­cza jak w soczew­ce sku­pia­ją się wszel­kie moż­li­we pol­skie wady, przy­wa­ry i ste­reo­ty­py – ale jego cham­stwo, wie­śniac­two, burac­two, brak roz­te­rek i hamul­ców moral­nych oraz boga­ty arse­nał bro­ni i mate­ria­łów wybu­cho­wych zapew­nia­ją mu prze­wa­gę nad każ­dym przeciwnikiem.

Tyle Wiki­pie­dia, a Wy wła­śnie trzy­ma­cie w ręku naj­now­szy zbiór dopro­wa­dza­ją­cych do łez, plu­ga­wych histo­rii z życia pogrom­cy Woj­sła­wic i – tere­nów, gdzie docie­ra Peka­es z Chełma.

Ogło­sze­nia drobne:

„Kla­ta gory­la” – bez­po­śred­ni impor­ter ofe­ru­je inno­wa­cyj­ny chiń­ski pre­pa­rat łączą­cy ste­ry­dy ze środ­kiem na porost włosów.

Nowo otwar­ta kli­ni­ka „Gen­der Asy­lium” zapra­sza na dys­kret­ne ope­ra­cje. Tyl­ko u nas do wybo­ru pięć róż­nych płci!

Poszu­ku­ję chi­rur­ga pla­stycz­ne­go. Infor­ma­cje w redak­cji na hasło „Mała syrenka”.

Restau­ra­cja Sushi „Tu jest Nemo” zapra­sza na wie­czór kuch­ni węgierskiej.

Bank odmó­wił ci kre­dy­tu? Urzęd­nik nie dał zezwo­le­nia? Poli­cja zatrzy­ma­ła pra­wo jaz­dy? Ujaw­nij krzyw­dzi­cie­li. My zro­bi­my resztę.

Jedziesz na waka­cje? Zaopie­ku­je­my się two­im pupi­lem. Hotel dla psów Hot-dog.

Espe­ral – zaszy­wa­nie, usu­wa­nie, ser­wis. Haft gra­tis. Dla sta­łych klien­tów zniżki.

Ekza­mi­ny za pasem? Pomo­rze­my ci z ortokrafją!

Salon masa­żu „Cza­ro­dziej­ka z Księ­ży­ca”. Dziew­czy­ny nie z tej Ziemi.

Nie masz miesz­ka­nia ani pie­nię­dzy? Wku­rza cię koniecz­ność cho­dze­nia do pra­cy? Zostań uchodź­cą! Ofe­ru­je­my pasz­por­ty Afga­ni­sta­nu i naukę języ­ka pusz­tuń­skie­go. 50 godzin sola­rium w cenie kursu.

Tyl­ko u nas! Ory­gi­nal­ne ukra­iń­skie jaj­ka z nie­spo­dzian­ką. Zasko­cze­nie gwa­ran­to­wa­ne! Świe­ża dosta­wa pro­sto z Czarnobyla.

Pro­ble­my żołąd­ko­we? pomo­że ci tyl­ko KAPITAN KLOC

„Sie­kie­ra kar­mi i ubie­ra” – sesja nauko­wa i kur­sy mistrzow­skie dla drwali.

Być może miesz­ka na zapa­dłej wsi na Ścia­nie Wschod­niej, być może odży­wia się wła­sno­ręcz­nie pędzo­ny­mi trun­ka­mi i wyglą­da na sta­re­go kłu­sow­ni­ka, ale nie daj się zwieść pozo­rom! Jesz­cze nie poja­wił się wam­pir, kosmi­ta, wil­ko­łak czy upiór, któ­ry dał­by radę nie­ustra­szo­ne­mu egzor­cy­ście w gumofilcach.

Jaro­sław Grzędowicz

Jakub Wędro­wycz jest jed­ną z naj­bar­dziej barw­nych, ory­gi­nal­nych, żywych i zapa­da­ją­cych w pamięć posta­ci pol­skiej fan­ta­sty­ki, porów­ny­wal­ną bodaj tyko z Geral­tem Sapkowskiego.

Jacek Dukaj

Katherine Ashenburg – Historia Brudu 

(Wydaw­nic­two Bellona)

Skąd się wzię­ło mydło? Co napraw­dę dzia­ło się w łaź­niach rzym­skich? Któ­ra naro­do­wość czy­ści­ła zęby ury­ną? Jak wyglą­da­ła poran­na toa­le­ta Ludwi­ka XIV, Kró­la-Słoń­ce? Na te i inne pyta­nia odpo­wia­da w swej książ­ce Kathe­ri­ne Ashen­burg, two­rząc jed­no­cze­śnie wyjąt­ko­wy obraz ewo­lu­cji poję­cia higie­ny od cza­sów naj­daw­niej­szych po wiek XX. Na prze­strze­ni epok zmie­nia­ły się poglą­dy na “brud” jako taki, co ści­śle łączy­ło się z kon­cep­cja­mi pry­wat­no­ści, zdro­wia i cho­ro­by, śmier­ci, z poglą­da­mi na reli­gię i sek­su­al­ność, z kon­cep­cja­mi doty­czą­cy­mi sen­su życia. Insty­tu­cje pań­stwo­we, kościel­ne, leka­rze, pisa­rze, auto­ry­te­ty moral­ne róż­nie pod­cho­dzi­li do dba­nia o czy­stość, raz glo­ry­fi­ku­jąc, raz prze­kli­na­jąc ideę “mycia się”. Dzie­je bru­du – a tak­że jego zwal­cza­nia – sta­no­wią nie­zmier­nie cie­ka­wą i fascy­nu­ją­cą część naszej kul­tu­ry i obyczajów.

Mark Z. Danielewski – Dom z liści 

(wydaw­nic­two MAG)

John­ny Waga­bun­da, były pra­cow­nik salo­nu tatu­ażu w Los Ange­les, znaj­du­je notes Zampa­no, star­sze­go pana i odlud­ka, któ­ry zmarł w swo­im zagra­co­nym miesz­ka­niu. Notes zawie­ra opa­trzo­ną licz­ny­mi przy­pi­sa­mi histo­rię „Rela­cji Navidsona”.

Foto­re­por­ter Will Navid­son wpro­wa­dził się z rodzi­ną do nowe­go domu – dal­sze wyda­rze­nia zosta­ły zare­je­stro­wa­ne na taśmach fil­mo­wych oraz w posta­ci wywia­dów. Od tam­tej pory Navid­so­no­wie sta­li się sław­ni, a Zampa­no – robiąc notat­ki na luź­nych kart­kach papie­ru, ser­wet­kach i w gęsto zapi­sa­nych notat­ni­kach – skom­pi­lo­wał wyczer­pu­ją­cą pra­cę na temat wyda­rzeń w domu przy Ash Tree Lane.

Jed­nak­że ani Waga­bun­da, ani nikt z jego zna­jo­mych nigdy nie sły­sze­li o „Rela­cji Navid­so­na”. Teraz zaś im wię­cej John­ny czy­ta o domu Navid­so­nów, tym bar­dziej zaczy­na się bać i popa­dać w para­no­ję. Naj­gor­sze jest to, że nie może potrak­to­wać zna­le­zio­nych zapi­sków jako zwy­kłych maja­czeń sta­re­go waria­ta. Zaczy­na zauwa­żać zacho­dzą­ce w oto­cze­niu zmiany…

Książ­ka nie­po­spo­li­cie ory­gi­nal­na. Nie spo­sób ode­rwać się od lek­tu­ry – tak jak nie spo­sób jej zapo­mnieć. „Dom z liści” trzy­ma w napię­ciu, prze­ra­ża i jest inny niż wszyst­kie książ­ki, któ­re znacie.

Marcin Szczygielski – Za niebieskimi drzwiami 

(Insty­tut Wydaw­ni­czy Latarnik)

Dwu­na­sto­let­ni Łukasz wyjeż­dża z mamą samo­cho­dem na wyma­rzo­ne waka­cje. Mają wypa­dek, po któ­rym chło­piec tra­fia do szpi­ta­la, a stam­tąd do pen­sjo­na­tu swo­jej ciot­ki w nie­wiel­kim nad­mor­skim mia­stecz­ku. Nie potra­fi przy­sto­so­wać się do nowe­go życia – nie doga­du­je się ani z ciot­ką, ani z inny­mi dzieć­mi. Czu­je się samot­ny i marzy, by wyrwać się z obce­go mu miej­sca. Przy­pad­ko­wo odkry­wa, że nie­bie­skie drzwi w sta­rym pen­sjo­na­cie moż­na otwo­rzyć tak, by zapro­wa­dzi­ły go do inne­go świa­ta. Baśnio­we­go, tajem­ni­cze­go i na pozór przy­ja­zne­go, choć Łukasz szyb­ko się prze­ko­na, że tyl­ko do czasu…

Za nie­bie­ski­mi drzwia­mi Mar­ci­na Szczy­giel­skie­go to – podob­nie jak Ome­ga i Czar­ny Młyn tego same­go auto­ra – książ­ka dla mło­dzie­ży. Moż­na ją nazwać powie­ścią przy­go­do­wą czy oby­cza­jo­wą, choć znaj­dzie­my w niej też licz­ne moty­wy zna­ne z lite­ra­tu­ry scien­ce fic­tion i hor­ro­rów. Nie­zwy­kle pre­cy­zyj­nie jest w niej budo­wa­ne napię­cie – pro­sta na począt­ku fabu­ła obfi­tu­je w nie­ocze­ki­wa­ne zwro­ty, nic też nie zapo­wia­da zaska­ku­ją­ce­go finału…

Rów­nie waż­ne jak pochła­nia­ją­ca czy­tel­ni­ka akcja jest jed­nak to, że książ­ka tak wyra­zi­ście mówi o emo­cjach współ­cze­snych nasto­lat­ków – ich samot­no­ści, marze­niach, wybo­rach – oraz nie­umie­jęt­no­ści budo­wa­nia rela­cji zarów­no z rówie­śni­ka­mi, jak i z naj­bliż­szą rodzi­ną. To tak­że histo­ria poszu­ki­wa­nia ojca, któ­re­go Łukasz nigdy nie poznał, a za któ­rym tęsk­nił przez całe swo­je dwu­na­sto­let­nie życie.

Harry Potter. Magiczne miejsca i postacie do kolorowania 

(Wydaw­nic­two Otwarte)

Trze­cia część serii do kolo­ro­wa­nia z rysun­ka­mi stwo­rzo­ny­mi na pod­sta­wie fil­mów o Har­rym Potterze.

Ta książ­ka prze­nie­sie Cię z jaskra­we­go salo­nu Dur­sley­ów do Wiel­kiej Sali z zacza­ro­wa­nym sufi­tem. Zachwyć się Hogwar­tem po raz kolej­ny, prze­mknij przez szkol­ne kla­sy i weź udział w meczu Quid­dit­cha. A potem wymknij się do Hog­sme­ade albo przy­po­mnij sobie dreszcz emo­cji, jaki poczu­łeś, sta­wia­jąc pierw­sze kro­ki na uli­cy Pokąt­nej. Towa­rzy­szyć Ci będą bli­scy, zna­jo­mi i wro­go­wie Harry’ego.

Tyl­ko mugo­le uwa­ża­ją, że są za sta­rzy na kolo­ro­wan­kę. Otwórz ją, weź kred­kę i… niech dzie­je się magia!

Marwood Alex – Zabójca z sąsiedztwa 

(Wydaw­nic­two Albatros)

Szo­ku­ją­cy thril­ler po któ­rym zaczniesz się zasta­na­wiać jak dobrze znasz swo­ich sąsiadów.

Naj­now­sza powieść autor­ki biją­cych rekor­dy popu­lar­no­ści „Dziew­czyn, któ­re zabi­ły chloe”.

Jeśli czy­ta­li­ście „Dziew­czy­ny, któ­re zabi­ły Chloe”, to powiem wam, że „Zabój­ca z sąsiedz­twa” jest jesz­cze lepszy!
Cho­ler­nie prze­ra­ża­ją­cy… Świet­nie nakre­ślo­ne postacie!

Ste­phen King

Col­let­te ukry­wa się przed byłym sze­fem, Cher jest nasto­let­nią ucie­ki­nier­ką, a Tho­mas roz­pacz­li­wie pra­gnie zaprzy­jaź­nić się z sąsia­da­mi. Lon­dyń­ską kamie­ni­cę przy Beu­lah Gro­ve 23 dzie­lą z nimi: Irań­czyk ubie­ga­ją­cy się o azyl oraz cichy nauczy­ciel muzy­ki. Wszyst­kich obser­wu­je Vesta przed któ­rą nic się nie ukry­je. Każ­dy z miesz­kań­ców domu ma swo­ją tajem­ni­cę. Gdy­by tak nie było, żaden z nich nie zde­cy­do­wał­by się na pokój w szem­ra­nej dziel­ni­cy Lon­dy­nu, za gotów­kę, bez żad­nych papie­rów. W domu, w któ­rym nikt nie zada­je pytań, a sąsie­dzi spo­ty­ka­jąc się na scho­dach, ucie­ka­ją wzro­kiem. W miej­scu, gdzie koń­czą ci, któ­rzy nie mają inne­go wyjścia.

Szóst­ka loka­to­rów zwy­kle uni­ka sie­bie nawza­jem jak ognia, ale pew­nej nie­zno­śnie gorą­cej nocy będą musie­li zawrzeć nie­wy­god­ny sojusz. Nie mają jed­nak poję­cia, że jed­no z nich jest mor­der­cą, któ­ry wybrał już następ­ną ofia­rę. Teraz tyl­ko cze­ka na odpo­wied­ni moment.

Pra­wa do ekra­ni­za­cji książ­ki kupi­ła Rab­bit Ban­di­ni Pro­duc­tions, fir­ma pro­du­cenc­ka nale­żą­ca do Jame­sa Franco.

Książ­ka nagro­dzo­na Maca­vi­ty for Best Myste­ry 2015
Fina­list­ka Bar­ry Award i Antho­ny Award

Joakim Zander – Islamski łącznik 

(Wydaw­nic­two Sonia Draga)

Yasmi­ne Ajam zerwa­ła wszel­kie wię­zi z Ber­gort – przed­mie­ściem Sztok­hol­mu, w któ­rym się wycho­wy­wa­ła – i pod­ję­ła pra­cę w Nowym Jor­ku jako poszu­ki­wacz­ka tren­dów. W Ber­gort pozo­stał jej młod­szy brat, Fadi, któ­ry kie­dyś był dla niej całym świa­tem. Pew­ne­go dnia Yasmin otrzy­mu­je wia­do­mość tek­sto­wą. Wyni­ka z niej, że w Ber­gort doszło do zamie­szek i aktów prze­mo­cy, na ścia­nach poja­wi­ły się tajem­ni­cze zna­ki, a Fadi znik­nął bez śla­du. Ludzie mówią, że się zra­dy­ka­li­zo­wał i zgi­nął wal­cząc dla Pań­stwa Islam­skie­go w Syrii. Yasmi­ne posta­na­wia wró­cić do Szwe­cji, żeby usta­lić, co się z nim sta­ło. Tym­cza­sem, Kla­ra Wal­de­en roz­po­czę­ła pra­cę w Lon­dy­nie, w insty­tu­cie zaj­mu­ją­cym się pra­wa­mi czło­wie­ka. Pra­cu­je w ści­słej współ­pra­cy z sze­fem insty­tu­tu, aby przy­go­to­wać raport na temat skut­ków ewen­tu­al­nej pry­wa­ty­za­cji władz poli­cyj­nych, któ­ry ma być przed­sta­wio­ny waż­nym decy­den­tom Unii Euro­pej­skiej na kon­fe­ren­cji w Sztok­hol­mie. Kie­dy któ­re­goś dnia ginie jej kom­pu­ter, Wal­de­en zaczy­na badać spra­wę, a tro­py zapro­wa­dza­ją ją do Sztok­hol­mu. Dro­gi Yasmin i Wal­de­en krzy­żu­ją się. Obie muszą sta­wić czo­ła pozba­wio­nym skru­pu­łów śro­do­wi­skom, któ­re w obro­nie swo­ich inte­re­sów goto­we są na wszystko…

„Dzię­ki chłod­nej tech­ni­ce nar­ra­cyj­nej, pisa­rzo­wi uda­ło się utrzy­mać porzą­dek w histo­rii eks­plo­du­ją­cej wyda­rze­nia­mi. W rękach Joaki­ma Zan­de­ra wszyst­ko jest kry­sta­licz­nie czy­ste, cze­go nie da się powie­dzieć o jego poprzed­ni­kach piszą­cych w tym gatunku”.

Nor­r­köpings Tidningar

To oczy­wi­ście tyl­ko wybra­ne tytu­ły. Pochwal­cie się w komen­ta­rzach tymi, któ­re Wy upo­lo­wa­li­ście lub macie na oku!