Powszechna, najlepiej znana teoria mówi, że postać Drakuli inspirowana była życiem XV-wiecznego władcy Wołoszczyzny, Włada Palownika, zawdzięczającego przydomek zamiłowaniu do nabijania swych wrogów na pale. A co jeśli za kreacją dotkniętego wampiryzmem arystokraty kryje się coś jeszcze? Czytaj dalej
Steven Moffat i Mark Gatiss dali się już poznać jako znakomici filmowcy. Ich uwspółcześniona adaptacja przygód Sherlocka Holmesa okazała się być bardzo udaną – twórcy nadali serialowi niepowtarzalny klimat, wykreowali niemal na nowo kultowe postaci, wykazując się przy tym nie lada kunsztem i wyczuciem. Wystarczy powiedzieć, że serialowego Sherlocka pokochały miliony. Teraz podobny los może spotkać adaptację innego literackiego, równie ważnego kulturowo, dzieła – Drakulę Brama Stokera. Czytaj dalej
Steven Moffat i Mark Gatiss dali widzom znakomitą serialową adaptację przygód Sherlocka Holmesa z Benedictem Cumberbatchem i Martinem Freemanem w rolach głównych. Teraz duet pracuje nad przeniesieniem na ekrany telewizorów historii najsłynniejszego bodaj wampira, nieśmiertelnego transylwańskiego arystokraty, hrabiego Draculi, którego postać została zaprezentowana światu w powieści Brama Stokera z 1897 roku. Czytaj dalej
Klasyczna powieść Brama Stokera z 1897 roku uczyniła wiele dobrego dla współczesnej kultury grozy. Przede wszystkim pisarz wprowadził postać krwiopijcy arystokraty, czym ustanowił według wielu jedyny właściwy wizerunek wampira w popkulturze: potężnej i przerażającej istoty, której domeną jest noc, żywiącej się krwią bezbronnych, poniekąd romantyka staczającego nieustanną walkę między bestią a pozostałą w nim resztką człowieczeństwa. Dracula był wielokrotnie adaptowany na medium kinowe i telewizyjne. Część z tych ekranizacji przeszła zupełnie bez echa, część wzorem książki weszła niejako do kanonu. Wkrótce powstanie nowa wersja perypetii słynnego transylwańskiego arystokraty, tym razem w postaci mini serialu. Czytaj dalej
Dużo wcześniej niż wampiry trafiły do literatury, istniały w zbiorowej świadomości – w mitach, wierzeniach, zabobonach. Przez stulecia ludzie wierzyli, że gdzieś tam w mroku czają się bestie, wysysające krew z niewinnych ofiar. Takie przeświadczenie istniało w wielu kulturach (choć najczęściej utożsamia się je z wierzeniami Słowian). Powszechnie uznawano, że powstają one wtedy, gdy człowiek został przez kogoś przeklęty, zmarł gwałtowną śmiercią lub nie został należycie pochowany. Wampirom przypisywano różne nadprzyrodzone zdolności: zmianę kształtu, niezwykłą siłę, umiejętność latania, hipnotyczny wpływ na śmiertelników i wiele innych. Wiara w istnienie krwiopijców była szeroka (raz po raz archeolodzy natykają się na pochówki, zabezpieczające zmarłego przed przemianą). Kiedy więc wampiry zagościły na kartach powieści i opowiadań, grunt był przygotowany.
Kiedy w 1897 roku po raz pierwszy na światło dzienny wypuszczona została powieść gotycka Dracula, Bram Stoker nie przypuszczał, jaką sławę dzięki niej zdobędzie. Wydawca na tytuł również przesadnie nie stawiał, o czym świadczyć mogła choćby pośledniej jakości okładka pierwszego wydania. Książka jednak zyskała ogromną popularność, nie tylko w Wielkiej Brytanii, ale na całym świecie. Pierwsze tłumaczenia zaczęły pojawiać się już kilka lat po brytyjskiej premierze. Jednymi z najwcześniejszych przekładów były te z krajów skandynawskich. Co ciekawe różnią się one od oryginału wcale niemałymi szczegółami. Czytaj dalej
Praprabratanek ojca książkowego Drakuli – Dacre Stoker razem z J.D. Barkerem pracują nad prequelem jednej z najsłynniejszych powieści grozy wszech czasów. Ich dzieło opiera się na dokładnym przestudiowaniu oryginalnej, jeszcze nieredagowanej wersji maszynopisu Drakuli oraz na rodzinnych legendach Stokerów. Powieść ma ukazać się w 2018 roku, ale już teraz wywołuje dużo emocji w świecie literackim i filmowym. Czytaj dalej
Mimo że cywilizacja zachodu szumnie bądź specyficznie obchodzi 31 października, to wcale nie znaczy, iż trzeba iść za… statystykami. Jak wiadomo w Halloween, amerykański twór wzorowany na staroceltyckim Samhain, dzieci zalewają ulice w cudacznych kostiumach i lawirują między przybytkami w poszukiwaniu łakoci i upominków. Puk, puk, a gdy odrzwia się uchylają słychać: „cukierek albo psikus”. Nieco starsi wpadają wtedy w osobliwy nastrój – i raczą się wymyślnymi przekąskami oraz napojami, oglądają kino grozy, niektórzy odwiedzają tzw. straszne farmy bądź udają się na tematyczne imprezy. Ale my, czytelnicy, nie musimy robić tego wszystkiego! Wszak jesteśmy niestatystyczni. Podłączmy się pod atmosferę tego dnia we własnym stylu, czyli z orężem myślicieli w ręku – książką dokładniej. Na ten dzień przygotowaliśmy dla Was kilkanaście naprawdę mrocznych a intrygujących pozycji – horror, dreszczowiec albo kryminał, do wyboru do koloru.