Niestatystyczne Halloween

Mimo że cywi­li­za­cja zacho­du szum­nie bądź spe­cy­ficz­nie obcho­dzi 31 paź­dzier­ni­ka, to wca­le nie zna­czy, iż trze­ba iść za… sta­ty­sty­ka­mi. Jak wia­do­mo w Hal­lo­we­en, ame­ry­kań­ski twór wzo­ro­wa­ny na sta­ro­cel­tyc­kim Sam­ha­in, dzie­ci zale­wa­ją uli­ce w cudacz­nych kostiu­mach i lawi­ru­ją mię­dzy przy­byt­ka­mi w poszu­ki­wa­niu łako­ci i upo­min­ków. Puk, puk, a gdy odrzwia się uchy­la­ją sły­chać: „cukie­rek albo psi­kus”. Nie­co star­si wpa­da­ją wte­dy w oso­bli­wy nastrój – i raczą się wymyśl­ny­mi prze­ką­ska­mi oraz napo­ja­mi, oglą­da­ją kino gro­zy, nie­któ­rzy odwie­dza­ją tzw. strasz­ne far­my bądź uda­ją się na tema­tycz­ne impre­zy. Ale my, czy­tel­ni­cy, nie musi­my robić tego wszyst­kie­go! Wszak jeste­śmy nie­sta­ty­stycz­ni. Pod­łącz­my się pod atmos­fe­rę tego dnia we wła­snym sty­lu, czy­li z orę­żem myśli­cie­li w ręku – książ­ką dokład­niej. Na ten dzień przy­go­to­wa­li­śmy dla Was kil­ka­na­ście napraw­dę mrocz­nych a intry­gu­ją­cych pozy­cji – hor­ror, dresz­czo­wiec albo kry­mi­nał, do wybo­ru do koloru.

Dracula – Bram Stoker

Jona­than Har­ker, mło­dy, naiw­ny praw­nik, wyru­sza w podróż do Tran­syl­wa­nii na spo­tka­nie z hra­bią Dra­cu­la, któ­ry przy­mie­rza się do przy­jaz­du do Anglii. Na miej­scu wycho­dzi na jaw, że eks­cen­trycz­ny ary­sto­kra­ta nie jest tym, kim się wyda­je być, a jego pla­ny mają krwa­wy, zbrod­ni­czy wymiar. Życie Jona­tha­na zawi­sa na wło­sku. Tym­cza­sem w Anglii Mina nie­cier­pli­wie wycze­ku­je powro­tu narzeczonego…

Opu­bli­ko­wa­na w 1897 roku powieść „Dra­cu­la” irlandz­kie­go pisa­rza Bra­ma Sto­ke­ra wstrzą­snę­ła czy­tel­ni­ka­mi, natych­miast sta­jąc się sen­sa­cją, a dziś ucho­dzi za kla­sy­kę gatun­ku gro­zy, słusz­nie zali­cza­ną w poczet stu naj­wy­bit­niej­szych powie­ści wszech cza­sów. Uję­ta w for­mę listów, wycin­ków pra­so­wych i frag­men­tów dzien­ni­ków, poru­sza auten­ty­zmem oraz zło­żo­no­ścią i róż­no­rod­no­ścią zawar­tych w niej uczuć i emo­cji. Mimo upły­wu lat hra­bia Dra­cu­la wciąż przeraża…

Zatrute ciasteczko – Alan Bradley

Jest począ­tek lata w sen­nej angiel­skiej wio­sce Bisho­p’s Lacey. W wiel­kim domu Buck­shaw ambit­na mło­da odkryw­czy­ni Fla­wia de Luce prze­pro­wa­dza eks­pe­ry­men­ty che­micz­ne w labo­ra­to­rium odzie­dzi­czo­nym po eks­cen­trycz­nym wuju. Pra­cu­je nad tru­ci­zna­mi. Pew­ne­go ran­ka na grząd­ce z ogór­ka­mi odkry­wa tru­pa. Zosta­wia pro­bów­ki i pal­ni­ki Bun­se­na, posta­na­wia roz­wią­zać oso­bi­ście kry­mi­nal­ną zagad­kę, ku utra­pie­niu miej­sco­wej poli­cji. Ale czyż moż­na ją winić? Czy jede­na­sto­let­nie cudow­ne dziec­ko ma inny wybór? Tym bar­dziej, że zosta­wio­ne jest samo sobie i zma­ga się z jaw­ną wro­go­ścią sióstr i obo­jęt­no­ścią owdo­wia­łe­go ojca, któ­re­go całym świa­tem jest kolek­cja znaczków.

Nagra­dza­na i chwa­lo­na przez kry­ty­kę powieść kry­mi­nal­na Ala­na Bra­dleya prze­zna­czo­na jest zarów­no dla mło­dzie­ży, jak i doro­słych, któ­rzy będą ocza­ro­wa­ni nie­ustra­szo­ną, zabaw­ną i nie­prze­jed­na­ną następ­czy­nią Miss Mar­ple. Napi­sa­na sty­lo­wo książ­ka roi się od nagłych zwro­tów akcji i wystu­dio­wa­nych deta­li. Czy­ta się ją jed­nym tchem. Spró­buj­cie ugryźć to ciasteczko…

Cmentarzysko – Brian Freeman

Jed­na zimo­wa noc, dwie szo­ku­ją­ce zagadki

W spo­koj­nym mie­ście Grand Rapids w Min­ne­so­cie z sypial­ni oka­za­łe­go domu nad jezio­rem zni­ka dziec­ko. Tego same­go wie­czo­ru mło­da poli­cjan­ta gubi dro­gę we mgle i przy­pad­ko­wo sta­je się świad­kiem prze­ra­ża­ją­cej zbrod­ni. Sady­stycz­ny mor­der­ca posta­na­wia włą­czyć ją do swo­jej zabój­czej rozgrywki.

Porucz­nik Jona­than Stri­de i jego zespół muszą dzia­łać bar­dzo szyb­ko, jeśli chcą ura­to­wać dziec­ko i powstrzy­mać sze­rzą­cą się pla­gę zabójstw. Wraz z nadej­ściem zimy Stri­de uświa­da­mia sobie, że każ­de zasy­pa­ne śnie­giem pole może się stać kolej­nym cmentarzyskiem.

Porucz­nik wni­ka coraz głę­biej w roz­le­głą sieć oszustw i napo­ty­ka coraz więk­sze trud­no­ści ze stro­ny ludzi, któ­rym sta­ra się pomóc. Jak dale­ko ośmie­li się posu­nąć mat­ka, by oca­lić dziec­ko i co zro­bi zde­spe­ro­wa­na poli­cjant­ka, ratu­jąc wła­sne życie?

“Wia­ry­god­ni boha­te­ro­wie, mor­der­cze napię­cie i zadzi­wia­ją­ce zwro­ty akcji sta­wia­ją Bria­na Fre­ema­na w jed­nym rzę­dzie z mistrzem kry­mi­na­łu psy­cho­lo­gicz­ne­go Har­la­nem Cobenem”.

“Daily Mail”

Czerwony smok – Thomas Harris

Słyn­ny, dwu­krot­nie ekra­ni­zo­wa­ny thril­ler, w któ­rym po raz pierw­szy poja­wia się postać dok­to­ra Han­ni­ba­la Lec­te­ra, kani­ba­la i seryj­ne­go mor­der­cy. Mania­kal­ny zabój­ca, prze­zwa­ny przez poli­cję Zębo­wą Wróż­ką, w odstę­pie mie­sią­ca zabi­ja dwa mał­żeń­stwa z kil­kor­giem dzie­ci w ich wła­snych domach. Mor­der­stwa doko­ny­wa­ne są w cza­sie peł­ni księ­ży­ca, a ofia­ry pośmiert­nie oka­le­cza­ne kawał­ka­mi roz­bi­tych luster. Zbrod­niarz, Fran­cis Dolar­hy­de, uwa­ża, że doko­nu­jąc zabójstw, prze­mie­nia się w czer­wo­ne­go smo­ka ze zna­nej akwa­re­li Wil­lia­ma Bla­ke­’a Wiel­ki Czer­wo­ny smok i nie­wia­sta oble­czo­na w słoń­ce; na ple­cach nosi nawet tatu­aż smo­ka z ogo­nem opla­ta­ją­cym nogę. Sto­ją­cy na cze­le gru­py docho­dze­nio­wej agent Jack Craw­ford wcią­ga do śledz­twa wyjąt­ko­wo uta­len­to­wa­ne­go spe­cja­li­stę od tro­pie­nia seryj­nych zbrod­ni, byłe­go pro­fi­le­ra FBI Wil­la Gra­ha­ma. Przed trze­ma laty Gra­ham, zwol­nio­ny ze służ­by na wła­sną proś­bę, wsła­wił się dema­sko­wa­niem naj­bar­dziej nie­bez­piecz­ne­go mor­der­cy, z jakim poli­cja kie­dy­kol­wiek mia­ła do czy­nie­nia – wyjąt­ko­wo prze­bie­głe­go i inte­li­gent­ne­go psy­cho­pa­ty, dok­to­ra Han­ni­ba­la Lec­te­ra, zamknię­te­go potem bez­ter­mi­no­wo w sta­no­wym szpi­ta­lu dla umy­sło­wo cho­rych prze­stęp­ców. Gra­ham dość szyb­ko zda­je sobie spra­wę, że jedy­nym czło­wie­kiem, któ­ry jest w sta­nie napro­wa­dzić go na trop Zębo­wej Wróż­ki, jest wła­śnie psy­cho­pa­tycz­ny lekarz. Odwie­dza go w szpi­ta­lu z proś­bą o pomoc. Nie wie, że Han­ni­bal kon­tak­tu­je się z zabój­cą rodzin za pośred­nic­twem ogło­szeń zamiesz­cza­nych w pra­sie i bez więk­sze­go tru­du anty­cy­pu­je posu­nię­cia policji…

Mnich – M.G. Lewis

„Mnich, mło­dzień­cze dziec­ko M.G. Lewi­sa, dziś nie­co trą­ci mysz­ką, ale wciąż potra­fi prze­ra­żać, budzić emo­cje i roz­pa­lać ero­tycz­ne fan­ta­zje, o czym świad­czą poja­wia­ją­ce się co pewien czas adap­ta­cje i prze­rób­ki fil­mo­we. Jak widać, kon­cept żądz rodzą­cych się pod mni­szy­mi habi­ta­mi zacho­wu­je swo­ją łech­czy­wość, a opo­wieść o dia­bel­skim poku­sze­niu intry­gu­je ponad­cza­so­wą uni­wer­sal­no­ścią. Czy­taj­my więc Mni­cha jak chce­my, choć­by i jako per­wer­syj­ną powieść ero­tycz­ną, ale jeśli powsty­dzi­my się wła­snej eks­cy­ta­cji, będzie to zna­czyć, że podzia­łał, i to podwój­nie: dotknął jakiejś praw­dy o ludz­kich pra­gnie­niach, a zara­zem o zaha­mo­wa­niach, jakie narzu­ca im obłud­na moralność”.

Cmętarz zwieżąt – Stephen King

Zazwy­czaj prze­pro­wadz­ka to począ­tek nowe­go życia, ale dla rodzi­ny Cre­edów sta­ła się począt­kiem ich koń­ca. Mistrz hor­ro­ru Ste­phen King zapra­sza czy­tel­ni­ków na wyciecz­kę do pie­kła i z powrotem!

Na świe­cie ist­nie­ją dobre i złe miej­sca. Nowy dom rodzi­ny Cre­edów w Ludlow był nie­wąt­pli­wie dobrym miej­scem – przy­tul­ną, przy­ja­zną wiej­ską przy­sta­nią po zgieł­ku i cha­osie Chi­ca­go. Cudow­ne oto­cze­nie Nowej Anglii, łąki, las, ide­al­na sie­dzi­ba dla mło­de­go leka­rza, jego żony, dwój­ki dzie­ci i kota. Wspa­nia­ła pra­ca, mili sąsie­dzi – i dro­ga, po któ­rej nie­ustan­nie prze­ta­cza­ją się cię­ża­rów­ki. Dro­ga i miej­sce za domem, w lesie, peł­ne wznie­sio­nych dzie­cię­cy­mi ręka­mi nagrob­ków, z napi­sem na bra­mie: Cmę­tarz zwie­żąt (cóż, nie wszyst­kie dzie­ci zna­ją dobrze ortografię…).

Ci, któ­rzy nie zna­ją prze­szło­ści, zwy­kle ją powta­rza­ją… i nie chcą słu­chać ostrzeżeń.

Zgroza w Dunwitch – H.P. Lovecraft

Jeśli ist­nia­ła rzecz, któ­rej Howard Phil­lips Love­craft nie pomie­ścił­by w swej otchłan­nej wyobraź­ni, był nią pośmiert­ny los jego wła­snej twór­czo­ści. Nie­zau­wa­żo­ny za życia, dziś uwa­ża­ny za arcy­mi­strza lite­ra­tu­ry gro­zy, żył tyl­ko 47 lat. Uro­dził się i zmarł w Pro­vi­den­ce, koleb­ce anglo­sa­skiej Ame­ry­ki. Był eru­dy­tą, sta­ro­mod­nym dżen­tel­me­nem, kone­se­rem kla­sycz­nej poezji i kolo­nial­nej archi­tek­tu­ry. Mało publi­ko­wał, pisał dla przy­jem­no­ści, ze stra­ceń­czą non­sza­lan­cją. Uwiel­biał koty. Mie­wał kosz­mar­ne sny. Swe nie­okieł­zna­ne fan­ta­zje prze­kuł w sty­lo­wą i obse­syj­ną pro­zę, któ­ra do dziś nie prze­sta­je zachwy­cać, prze­ra­żać i inspirować.

Czy­tel­ni­ku, miej się na bacz­no­ści! Oto pięt­na­ście naj­bar­dziej upior­nych opo­wie­ści wszech cza­sów: Zgro­za w Dun­wich, Zew Cthul­hu, Wid­mo nad Inn­smo­uth, W górach sza­leń­stwa, Przy­pa­dek Char­le­sa Dexte­ra War­da, Kolor z inne­go wszech­świa­ta… Wszyst­kie po raz pierw­szy w nowym, wier­nym prze­kła­dzie, w peł­ni odda­ją­cym ele­gan­cję i bogac­two sty­lu Love­cra­fta, uzu­peł­nio­ne obszer­nym posło­wiem i ozdo­bio­ne wspa­nia­ły­mi ilustracjami.

Terror – Dan Simmons

“Ter­ror” odtwa­rza prze­bieg tra­gicz­nej w skut­kach wypra­wy badaw­czej z maja 1845 roku. Dwa stat­ki – HMS Ere­bus i HMS Ter­ror – pod dowódz­twem doświad­czo­ne­go żegla­rza, sir Joh­na Fran­kli­na, wyru­szy­ły ku pół­noc­nym wybrze­żom Kana­dy, celem poszu­ki­wa­nia Przej­ścia Pół­noc­no-Zachod­nie­go. To ciąg prze­smy­ków pomię­dzy wyspa­mi Archi­pe­la­gu Ark­tycz­ne­go, gdzie od kil­ku­set już lat, kosz­tem wie­lu ist­nień ludz­kich, szu­ka­no moż­li­wo­ści opły­nię­cia Ame­ry­ki Pół­noc­nej, chcąc zaosz­czę­dzić na odle­gło­ści prze­mie­rza­nej dro­gą mor­ską pomię­dzy wybrze­ża­mi Atlan­ty­ku i Pacy­fi­ku. Na stat­kach zgro­ma­dzo­no spo­re zapa­sy żyw­no­ści, któ­re w teo­rii mia­ły wystar­czyć na oko­ło pięć lat. Wypo­sa­żo­no je w sil­ni­ki, koniecz­ne do prze­bi­ja­nia się przez lód, i zapas węgla. Wte­dy, w maju 1845 roku, ostat­ni raz widzia­no je w Anglii… Nawet dziś nie wia­do­mo dokład­nie, jakie były losy poszcze­gól­nych uczest­ni­ków owej podró­ży. Jed­nak Dan Sim­mons wyko­rzy­stał dostęp­ne infor­ma­cje, rela­cje z kil­ku póź­niej­szych wypraw poszu­ki­waw­czych, skraw­ki wie­dzy od tubyl­czych ple­mion, domy­sły i fan­ta­stycz­ne plot­ki… i stwo­rzył kunsz­tow­ną opo­wieść o ostat­nim rej­sie dwóch stat­ków, HMS Ere­bu­sa i HMS Ter­ro­ru, któ­re utknę­ły w lodzie, co sta­ło się począt­kiem koń­ca tej ekspedycji.

“Ter­ror” to pasjo­nu­ją­ca powieść z ele­men­ta­mi gro­zy, hor­ro­ru i mito­lo­gii Inu­itów, a jed­nak dają­ca się odczy­tać niczym szcze­gó­ło­wy dzien­nik pokła­do­wy. Nastę­pu­ją­ce po sobie tra­gicz­ne w skut­kach wyda­rze­nia pozna­je­my okiem nie tyl­ko ofi­ce­rów, szcze­gól­nie kapi­ta­na Cro­zie­ra, ale rów­nież sza­rych człon­ków zało­gi. Dan Sim­mons, zdo­byw­ca wie­lu nagród, mię­dzy inny­mi Hugo Awards oraz w 1990 roku nagro­dy Locu­sa za powieść Hype­rion, z lite­rac­kim wyczu­ciem oraz nie­zwy­kłą pie­czo­ło­wi­to­ścią odtwa­rza prze­bieg jed­nej z naj­bar­dziej zagad­ko­wych wypraw badaw­czych w całej zna­nej nam histo­rii badań polarnych.

Opowieści miłosne, śmiertelne i tajemnicze – Edgar Allan Poe

Oto jed­na z naj­ob­szer­niej­szych pol­skich edy­cji opo­wia­dań Edga­ra Alla­na Poe: trzy­dzie­ści sie­dem utwo­rów w kla­sycz­nych prze­kła­dach i w uni­kal­nym wybo­rze, obej­mu­ją­cym tek­sty nie­wzna­wia­ne od przed­woj­nia. Są wśród nich: pięk­ne i mrocz­ne opo­wia­da­nia miło­sne: “Morel­la”, “Lige­ja”, “Ele­ono­ra”, iro­nicz­ne mora­li­te­ty o winie i karze, zbrod­ni i zemście, okru­cień­stwie i sumie­niu: “Bies prze­wrot­no­ści”, “Czar­ny kot”, “Becz­ka Amon­til­la­do”, “Ser­ce – oskar­ży­cie­lem”, opo­wie­ści o zagad­kach i tajem­ni­cach świa­ta, życia i śmier­ci: “Zło­ty żuk”, “Zabój­stwo przy Rue Mor­gue”, “Opo­wieść Artu­ra Gor­do­na Pyma z Nan­tuc­ket”, gro­te­ski, maka­bre­ski i mistyfikacje.

Po raz pierw­szy w Pol­sce ozdo­bą opo­wia­dań Edga­ra Alla­na Poe są wyjąt­ko­we ilu­stra­cje wybit­ne­go irlandz­kie­go arty­sty, któ­ry jak mało kto odczuł ducha jego twór­czo­ści: Harry’ego Clarke’a.

Wywiad z wampirem – Anne Rice

Louis de Poin­te du Lac, ary­sto­kra­ta z Luizja­ny, opo­wia­da dzien­ni­ka­rzo­wi o swo­jej podró­ży przez życie i nie­śmier­tel­ność. Zmie­nio­ny w wam­pi­ra przez ponu­re­go Lesta­ta, wie­dzie egzy­sten­cję, któ­rej nie rozu­mie i do koń­ca nie akcep­tu­je. Jedy­ną jego towa­rzysz­ką jest Klau­dia – uko­cha­na kobie­ta zaklę­ta w cie­le dziec­ka. Łączy ich chęć pozna­nia podob­nych sobie istot i zaja­dła nie­na­wiść do wspól­ne­go stwór­cy – Lestata.

Nasy­ciw­szy się zemstą, Louis i Klau­dia wyru­sza­ją do Euro­py, by zna­leźć swo­je miej­sce i odpo­wie­dzi na nur­tu­ją­ce ich pyta­nia. Spo­tka­ny w Pary­żu Armand wpro­wa­dza ich w spo­łecz­ność wampirów.

Księga cmentarna – Neil Gaiman

Kie­dy małe­mu dziec­ku uda­je się uciec przed mor­der­cą zamie­rza­ją­cym zabić całą rodzi­nę, kto mógł­by przy­pusz­czać, że schro­nie­nia udzie­li mu miej­sco­wy cmen­tarz? Wycho­wa­ny przez zamiesz­ku­ją­ce go duchy, zja­wy i wid­ma, Nik musi uczyć się życia od umar­łych. Ale wciąż gro­zi mu nie­bez­pie­czeń­stwo, bo mor­der­ca nie usta­je w wysił­kach, żeby dokoń­czyć swo­je zadanie…

Badacz potworów – Rick Yancey

Są to tajem­ni­ce, któ­rych dotrzy­ma­łem. Powie­rzo­no mi je, a ja nigdy nie zdra­dzi­łem pokła­da­ne­go we mnie zaufa­nia. Jed­na­ko­woż ten, któ­ry mi je powie­rzył, nie żyje już i to od ponad czter­dzie­stu lat. Ten, dzię­ki któ­re­mu pozna­łem owe tajem­ni­ce… Ten, któ­ry mnie oca­lił… I za któ­re­go spra­wą cią­ży nade mną klątwa.

Tak zaczy­na się opo­wieść Wil­la Hen­ry­’e­go, sie­ro­ty i asy­sten­ta dok­to­ra, któ­ry pod przy­kryw­ką zwy­kłej pra­cy odda­wał się nie­ty­po­wej pasji: tro­pie­niu potwo­rów. Wycho­wa­ny na brud­nych uli­cach mrocz­ne­go, okry­te­go wiecz­ną mgłą mia­sta, Will szyb­ko przy­wykł do pra­cy w trud­nych warun­kach. Noc­ne wezwa­nia, szem­ra­ne inte­re­sy, dziw­ne ukła­dy z gra­ba­rza­mi – wszyst­ko to mie­ści­ło się w zakre­sie nor­my. Pew­nej nocy na stół w labo­ra­to­rium tra­fi­ło czę­ścio­wo pożar­te cia­ło mło­dej kobie­ty. To wte­dy po raz pierw­szy Will zoba­czył stwo­rze­nie zwa­ne antro­po­fa­giem, isto­tę żywią­cą się ludz­kim mięsem.

Wyglą­da­ją­ce jak ucie­le­śnie­nie noc­nych kosz­ma­rów, antro­po­fa­gi nawet w nie­wiel­kiej licz­nie sta­no­wią śmier­tel­ne zagro­że­nie. Gdy zaczną się roz­mna­żać i polo­wać, żad­na siła nie będzie w sta­nie ich powstrzy­mać. Will i jego mistrz muszą sta­nąć oko w oko z potwo­ra­mi, w któ­re nie wie­rzy żaden roz­sąd­nie myślą­cy człowiek.