Korespondencja Agathy Christie ujawnia prawdziwy temperament królowej kryminału

Aga­tha Chri­stie to bodaj naj­bar­dziej zna­na autor­ka kry­mi­na­łów. Tablo­idy pisa­ły o niej jako naj­bo­gat­szej pisar­ce świa­ta. Na swo­im kon­cie ma dzie­więć­dzie­siąt powie­ści i sztuk teatral­nych. Dała życie kul­to­wym posta­ciom: Her­ku­le­so­wi Poirot czy Jane Mar­ple. Wie­le z jej powie­ści i opo­wia­dań zosta­ło sfil­mo­wa­nych, nie­któ­re wie­lo­krot­nie, na pod­sta­wie jej twór­czo­ści powsta­wa­ły tak­że seria­le tele­wi­zyj­ne i słu­cho­wi­ska radio­we. Mimo że Chri­stie zmar­ła w 1976 roku, Har­per­Col­lins nadal wyda­je kolej­ne jej książ­ki (pośmiert­nie uka­za­ło się ich dzie­więć w tym dwie auto­bio­gra­fie). W zeszłym mie­sią­cu fani autor­ki dosta­li wspa­nia­łą nie­spo­dzian­kę. Wydaw­ca ujaw­nił bowiem trzy­ma­ną dotych­czas w sekre­cie kore­spon­den­cję wymie­nia­ną mię­dzy Aga­thą Chri­stie a Wil­lia­mem Collinsem.

Listy oka­zu­ją się być nie lada grat­ką, a obraz legen­dar­nej skąd­inąd pisar­ki nabie­ra dzię­ki nim głę­bi i ostro­ści. W oczy rzu­ca się przede wszyst­kim fakt, że Aga­tha Chri­stie nie dawa­ła sobie w kaszę dmu­chać. Czę­sto kry­ty­ko­wa­ła okład­ki pre­zen­to­wa­ne przez wydaw­cę. Nie spodo­bał jej się na przy­kład pekiń­czyk na Dwu­na­stu pra­cach Her­ku­le­sa, mia­ła tak­że wąt­pli­wo­ści co do gra­fi­ki zdo­bią­cej Wcze­sne spra­wy Poiro­ta, na któ­rej boha­ter wyglą­dał jak­by wybie­rał się na pogrzeb. Zda­rza­ło jej się rów­nież w nie­wy­bred­ny spo­sób zwra­cać uwa­gę wydaw­cy na róż­ne kwe­stie. Kie­dy jed­na z jej powie­ści tra­fi­ła do sprze­da­ży i nikt o tym fak­cie nie poin­for­mo­wał Aga­thy, ani nawet nie wysłał jej autor­skich egzem­pla­rzy, w liście do Wil­lia­ma pod­su­mo­wa­ła spra­wę sło­wa­mi: uwa­żam, że to hanieb­ne trak­to­wa­nie autorów.

Mimo wszyst­ko jed­nak Aga­tha z Wil­lia­mem pozo­sta­wa­li w dobrych sto­sun­kach. Zda­rza­ło im się wymie­niać przy­słu­ga­mi. Chri­stie mia­ła prze­no­co­wać zna­jo­me­go Wil­lia­ma, on z kolei zała­twiał jej pił­ki teni­so­we, któ­re były towa­rem defi­cy­to­wym pod­czas woj­ny. Co wię­cej w ramach podzię­ki za owoc­ną współ­pra­cę wydaw­ca kupił autor­ce w 1953 roku nowy samo­chód, po tym jak zoba­czył, czym dotych­czas jeździła.

Zarów­no listy jak i boga­ta kolek­cja zdjęć zosta­ły udo­stęp­nio­ne do oglą­da­nia przez Har­per­Col­lins w ramach wysta­wy zor­ga­ni­zo­wa­nej na festi­wa­lu kry­mi­nal­nym The­ak­ston Old Pecu­lier, któ­ry odbył się w dniach 20–23 lip­ca w Har­ro­ga­te. Następ­nie mate­ria­ły tra­fi­ły do let­ni­sko­wej posia­dło­ści Aga­thy Chri­stie w Devon. Dom jest otwar­ty dla zwie­dza­ją­cych nie­mal codzien­nie od 10:30 do 17:00.

Autor: Oskar Grzelak

Źró­dło: theguardian.com