Salvador Dali i jego genialne ilustracje Boskiej Komedii Dantego

„Boska kome­dia” to ale­go­ria grze­chu i odku­pie­nia. Dla­te­go jak naj­bar­dziej zro­zu­mia­łe wyda­je się, że ten epos Dan­te­go oka­zał się pocią­ga­ją­cy dla zabo­bon­ne­go kato­li­ka, jakim był Salva­dor Dali.
W 1957 roku rząd wło­ski zwró­cił się do Dale­go z pro­po­zy­cją, aby stwo­rzył on serię 101 akwa­re­li, któ­re mia­ły być załą­czo­ne do nowe­go wyda­nia „Boskiej kome­dii”. Mia­ła to być spe­cjal­na edy­cja w celu uczcze­nia 700-lecia uro­dzin Dan­te­go w 1965 roku. Arty­sta zabrał się do two­rze­nia. Zaska­ku­ją­cym fak­tem było, że gdy nowo powsta­łe pra­ce Dale­go zosta­ły wysta­wio­ne publicz­nie w Palaz­zo Pal­la­vi­ci­ni w Rzy­mie, duża część wło­skie­go spo­łe­czeń­stwa była obu­rzo­na. Bul­wer­su­ją­ce było dla nich, że powie­rzo­no zada­nie uczcze­nia naj­więk­sze­go wło­skie­go poety arty­ście pocho­dze­nia hisz­pań­skie­go, a nie rodo­wi­te­mu Wło­cho­wi. Pro­jekt z tego powo­du szyb­ko został zaniechany.

Salva­dor Dali jed­nak nie zamie­rzał zaprze­stać pra­cy i dopro­wa­dził dzie­ło do koń­ca. W 1964 zwró­cił się do swo­je­go wydaw­cy, Fran­cu­za Jose­pha Fore­ta, któ­ry pra­co­wał wte­dy nad pro­duk­cją ilu­stra­cji Dale­go do nowej edy­cji Don Kiszo­ta, i zapro­po­no­wał publi­ka­cję swo­ich akwa­re­li do nowej edy­cji poema­tu Dan­te­go. Wte­dy Flo­ret udał się do Les Heu­res Cla­ires – inne­go wydaw­cy, i przed­sta­wił im kil­ka ilu­stra­cji arty­sty z zapy­ta­niem o moż­li­wość wyda­nia poema­tu słyn­ne­go Wło­cha zilu­stro­wa­ne­go przez Dale­go. Oczy­wi­ście pro­po­zy­cja Fore­ta spo­tka­ła się z ogrom­nym entuzjazmem.

Zatrud­nio­no dwóch rytow­ni­ków – Ray­mon­da Jacqu­eta i Mr. Taric­co, któ­rzy wyrzeź­bi­li 3500 drew­nia­nych blo­ków nie­zbęd­nych do repro­duk­cji akwa­re­li. Limi­to­wa­na edy­cja tej książ­ki zosta­ła wyda­na w języ­ku wło­skim. Zestaw repro­duk­cji Dale­go w dal­szym cią­gu moż­na zaku­pić onli­ne za ogrom­ne pieniądze.

Ilu­stra­cje stwo­rzo­ne do „Boskiej kome­dii” posia­da­ją wie­le zna­ków szcze­gól­nych tak cha­rak­te­ry­stycz­nych dla twór­czo­ści Dale­go – wydłu­żo­ne koń­czy­ny, top­nie­ją­ce twa­rze i nie­sa­mo­wi­ty nie­po­kój. Przed­sta­wia­ją sur­re­ali­stycz­ną inter­pre­ta­cję Pie­kła i jego wszyst­kich kar. Poni­żej może­cie podzi­wiać te nie­sa­mo­wi­te pra­ce do pierw­szej czę­ści „Boskiej kome­dii” Dan­te­go – Infer­no, któ­ra przed­sta­wia podróż poety z ciem­ne­go lasu, przez bra­my pod­zie­mi i potem do dzie­wię­ciu krę­gów piekła.

Wię­cej ilu­stra­cji na kolej­nych stronach!