Niestatystyczne propozycje książkowe na święta dla Was

J.K. Row­ling: Har­ry Pot­ter i Prze­klę­te Dziec­ko (Media Rodzina)

Har­ry Pot­ter i prze­klę­te dziec­ko, nowa opo­wieść autor­stwa J.K. Row­ling, Jac­ka Thorne’a i Joh­na Tiffany’ego i nowa sztu­ka Jac­ka Thorne’a, to ósma histo­ria w serii i pierw­szy auto­ry­zo­wa­ny spek­takl teatral­ny ze świa­ta Harry’ego Pot­te­ra.  Świa­to­wa pre­mie­ra spek­ta­klu odby­ła się na lon­dyń­skim West Endzie 30 lip­ca 2016.

Har­ry Pot­ter nigdy nie miał łatwe­go życia, a tym bar­dziej nie ma go teraz, gdy jest prze­pra­co­wa­nym urzęd­ni­kiem Mini­ster­stwa Magii, mężem oraz ojcem trój­ki dzie­ci w wie­ku szkol­nym. Pod­czas gdy Har­ry zma­ga się z natręt­nie powra­ca­ją­cy­mi wid­ma­mi prze­szło­ści, jego naj­młod­szy syn Albus musi zmie­rzyć się z rodzin­nym dzie­dzic­twem, któ­re­go nigdy nie chciał przy­jąć. Gdy przy­szłość zaczy­na zło­wróżb­nie przy­po­mi­nać prze­szłość, ojciec i syn muszą sta­wić czo­ło nie­wy­god­nej praw­dzie: że ciem­ność nad­cho­dzi cza­sem z zupeł­nie nie­spo­dzie­wa­nej strony.

Bar­ry Eisler: Oko Boga (Bel­lo­na)

Dyrek­tor NSA (Natio­nal Secu­ri­ty Agen­cy) The­odor Anders ma pro­sty cel: kon­tro­lo­wać każ­dą roz­mo­wę tele­fo­nicz­ną, każ­dy e‑mail i każ­de hasło wpi­sy­wa­ne do Inter­ne­tu. Jego zda­niem tyl­ko cał­ko­wi­ta inwi­gi­la­cja zapew­ni Ame­ry­ce bez­pie­czeń­stwo. Eve­lyn Gal­la­gher nie dba o to. Zale­ży jej na tym, by spo­koj­nie pra­co­wać przy pro­gra­mie NSA i zadbać o przy­szłość oraz pry­wat­ną szko­łę dla jej głu­che­go syn­ka Dasha. Jed­nak pew­ne­go dnia Eve­lyn odkry­wa, że NSA posia­da taj­ny pro­gram o nazwie OKO BOGA, któ­ry łączy się z tajem­ni­czy­mi zgo­na­mi popu­lar­nych dzien­ni­ka­rzy. Ta wie­dza umiesz­cza ją na celowniku.

Mey­er Deon: Cape Town (Sonia Draga)

„Nazwi­sko Deona Mey­era na okład­ce to gwa­ran­cja kry­mi­na­łu w naj­lep­szym sty­lu”. Tess Gerritsen

Kapi­tan poli­cji Mat Joubert ma myśli samo­bój­cze po śmier­ci żony, któ­ra zgi­nę­ła na służ­bie jako taj­ny agent. Nowy prze­ło­żo­ny nie­ustan­nie pra­wi mu mora­ły, a nawet wysy­ła Jouber­ta do psy­chia­try. Wkrót­ce Mat otrzy­mu­je ostat­nią szan­sę, dowód­ca przy­dzie­la mu spra­wę seryj­ne­go mor­der­cy, któ­ry posłu­gu­je się stu­let­nią nie­miec­ką bro­nią. Kie­dy ginie trze­ci męż­czy­zna, w Kapsz­ta­dzie wybu­cha pani­ka. Teraz Mat musi zmie­rzyć nie tyl­ko z naci­ska­mi sze­fa, ale tak­że z sza­le­ją­cy­mi media­mi. Licz­nych wąt­ków i tro­pów w spra­wie nic nie łączy. Do cza­su… Takie­go obro­tu sytu­acji nie spo­dzie­wa się jed­nak nawet kapi­tan Joubert…

Na pod­sta­wie książ­ki powstał serial tele­wi­zyj­ny z mię­dzy­na­ro­do­wą obsa­dą. Z pol­skich akto­rów zagra w nim MARCIN DOROCIŃSKI!

Olgierd Łuka­sze­wicz, Tomasz Mił­kow­ski: Sek­smi­sja i inne moje misje (Wydaw­nic­two Literackie)

W dzie­ciń­stwie nazy­wa­no go Mary­sień­ką, bo „w rodzi­nie było zapo­trze­bo­wa­nie na dziew­czyn­kę”. Dla milio­nów widzów — nie tyl­ko w Pol­sce — na zawsze pozo­sta­nie Alber­ci­kiem. Sek­smi­sja i inne moje misje to nie­zwy­kła, barw­na opo­wieść auto­bio­gra­ficz­na Olgier­da Łuka­sze­wi­cza — har­ce­rza, mini­stran­ta, wybit­ne­go akto­ra teatral­ne­go i fil­mo­we­go, ducho­we­go Ślą­za­ka, wie­lo­let­nie­go pre­ze­sa ZASP.

Sta­ni­sław z Brze­zi­ny Andrze­ja Waj­dy, Józef Odro­wąż z Wier­nej rze­ki Tade­usza Chmie­lew­skie­go, Gabriel Basi­sta z Soli zie­mi czar­nej i Jaś z Per­ły w koro­nie Kazi­mie­rza Kut­za, Porucz­nik Kie­ke­ritz z Lek­cji mar­twe­go języ­ka i wresz­cie Emil Fiel­dorf z Gene­ra­ła Nila Ryszar­da Bugaj­skie­go… Obcho­dzą­cy wła­śnie 70. uro­dzi­ny aktor na deskach pol­skich i zagra­nicz­nych teatrów oraz pla­nach fil­mo­wych i tele­wi­zyj­nych pro­duk­cji stwo­rzył nie­zli­czo­ne, czę­sto wybit­ne kre­acje. Kie­dy zaczę­ła się ta fascy­na­cja? Oczy­wi­ście w szko­le, gdzie utwo­rzył Kaba­re­cik Takie Coś: „mówi­łem mono­log, któ­ry mi zasu­ge­ro­wał mój star­szy brat – a była to ana­li­za wier­sza o kot­ku, któ­ry stłukł jajecz­ko. Nie wie­dząc, że się naśmie­wam z jakiejś linii poli­tycz­nej, wzbu­dza­łem tym mono­lo­giem grom­ki śmiech” — przy­zna­je nasz boha­ter w roz­mo­wie z Toma­szem Miłkowskim.

Katja Ket­tu: Aku­szer­ka (Świat Książki)

Wyjąt­ko­wa powieść o miło­ści porów­ny­wa­na do „Oczysz­cze­nia” Sofi Oksa­nen. Jed­no z naj­bar­dziej chwa­lo­nych i czy­ta­nych fiń­skich dzieł lite­rac­kich ostat­nich lat Krzy­we Oko, wycho­wa­na w suro­wej rodzi­nie zastęp­czej, wyra­sta na out­si­der­kę i god­nie nosi swo­je nie­po­chleb­ne prze­zwi­sko. Boga­ta wyobraź­nia poma­ga jej w pra­cy aku­szer­ki i spro­wa­dza­niu dzie­ci na świat, gdy przez Fin­lan­dię prze­ta­cza się dru­ga woj­na świa­to­wa. Dziew­czy­na zako­chu­je się w bar­dzo przy­stoj­nym eses­ma­nie i foto­gra­fie wojen­nym Johan­ne­sie Angel­hur­ście. Aby być bli­sko nie­go, Dzi­kie Oko –jak czu­le nazy­wa ją uko­cha­ny –zgła­sza się na ochot­ni­ka do pra­cy pie­lę­gniar­ki w obo­zie jeniec­kim, w któ­rym sta­cjo­nu­je Johannes.

„Aku­szer­ka” jest opo­wie­ścią o burz­li­wym roman­sie, prze­szy­wa­ją­cych duszę roz­ter­kach i suro­wym pięk­nie zacisz­ne­go fior­du, któ­ra dzie­je się na tle bru­tal­nej rze­czy­wi­sto­ści nie­miec­kie­go obo­zu, ale tak­że nie­zwy­kłych zórz polar­nych roz­po­ście­ra­ją­cych się nad Morzem Arktycznym.

Wię­cej cie­ka­wych pozy­cji znaj­dzie­cie na kolej­nej stronie.