Grafik płakał kiedy rysował – część pierwsza

Jak wszy­scy wie­my, dla nie­sta­ty­stycz­ne­go czy­tel­ni­ka liczy się wnę­trze książ­ki, jed­nak okład­ki też mają zna­cze­nie. Jed­no lubią mieć całe serie z podob­ny­mi grzbie­ta­mi, a inni cenią okład­ki este­tycz­ne oraz dopa­so­wa­ne do zawar­to­ści. W tej serii będzie­my Wam pre­zen­to­wać okład­ki, przy któ­rych gra­fik musiał pła­kać, kie­dy je ryso­wał, nie miał poję­cia o tre­ści książ­ki albo też… talentu.

Na pierw­szy ogień idzie okład­ka Lśnie­nia Ste­phe­na Kin­ga, tak tego LŚNIENIA.

Ben­nett Prin­ce of Zie­mia  (ten tytuł O_o)

Ponow­nie Ste­phen King, teraz z okład­ką Car­rie (ktoś wie o co chodzi?)

Kla­sy­ka lite­ra­tu­ry, Fran­ken­ste­in autor­stwa Mary Shelley.

Pan Dar­cy się zako­chu­je. To chy­ba spin off Dumy i uprzedzenia? 😀

Zna­cie kla­sy­kę SF Czy andro­idy śnią o elek­trycz­nych owcach? No to zobacz­cie Duń­ską wer­sję okładki

Tar­zan autor­stwa Edga­ra Rice‘a Bur­ro­ugh­sa, kolej­na kla­sycz­na histo­ria tym razem w takiej wersji.

Zom­bie Rac­co­ons and Kil­ler Bun­nies czy­li Zom­bie Szop pracz i mor­der­cze kró­licz­ki – nic dodać, nic ująć

Cięż­ko to sko­men­to­wać, gene­ral­nie wam­pi­ry i miłość i cia­sta? O_o

Ta okład­ka, ten tytuł…

Pozo­sta­wia­my to Wam do skomentowania:

Tak, to okład­ka książ­ki Chuc­ka Palah­niu­ka, co cie­ka­we pol­ska okład­ka też nie porywa 😉

Okład­ka Opo­wie­ści nie­sa­mo­wi­tych Edga­ra Alla­na Poe‘a, cięż­ko okre­ślić o co cho­dzi­ło wydawcy.

No i kolej­na kla­sy­ka na koniec czy­li kla­sycz­ny Hob­bit autor­stwa mistrza J.R.R. Tolkiena!

Tyle na dzi­siaj, kolej­na por­cja za jakiś czas. Jeśli zna­cie inne takie “cudow­ne” okład­ki daj­cie znać w komentarzach.

Zdję­cie głow­ne Rhon­daK Nati­ve Flo­ri­da Folk Artist na licen­cji Unsplash