Nie od dziś wiadomo, że Wydawnictwo Czarne słynie ze znakomitych reportaży. Pod szyldem wydawnictwa założonego przez Andrzeja Stasiuka i Monikę Sznajderman ukazały się reportaże takich autorów jak Swietłana Aleksijewicz, Jean Hatzfeld, Paweł Smoleński, Mariusz Szczygieł, Jacek Hugo-Bader czy Cezary Łazarewicz. Na Woblinku macie teraz szansę kupić je w formie e‑booka w promocyjnej cenie – nawet do 50% taniej.
Jeśli nie wiecie, po którą z książek sięgnąć, zwróćcie uwagę na jednego z pięciu wyróżnionych przez nas autorów.
Cezary Łazarewicz
Cezary Łazarewicz jest pierwszym reportażystą wyróżnionym Nagrodą Nike. Przez całe swoje życie związany jest z Pomorzem – stamtąd pochodzi, tam się wychował i działał w opozycji, wreszcie temu regionowi poświęcił wiele tekstów dziennikarskich. Duża część z nich została zebrana w zbiorze „Tu mówi Polska. Reportaże z Pomorza”. Znajdują się tam krótkie teksty traktujące o sprawach społecznych, kryminalnych i obyczajowych z ostatnich kilkunastu lat. Do tej pory najgłośniejszą jego książką, wyróżnioną wspomnianą wyżej nagrodą, jest „Żeby nie było śladów” – reportaż poświęcony sprawie Grzegorza Przemyka, studenta zakatowanego na śmierć przez milicjantów. Wydawałoby się, że o sprawie wiemy już wszystko. A jednak! Redaktor „Gazety Wyborczej” dokonał drobiazgowej rekonstrukcji tego, co wydarzyło się w maju 1983 roku oraz lawiny wydarzeń, którą zapoczątkowała śmierć Grzegorza Przemyka. W promocji Woblinka znalazła się także książka „Koronkowa robota. Sprawa Gorgonowej”, w której Łazarewicz odtwarza jedno z najgłośniejszych śledztw II Rzeczpospolitej – dotyczące rzekomego morderstwa, którego miała dokonać Rita Gorgonowa podczas jednej z grudniowych nocy 1931 roku. W winę matki nigdy nie wierzyła Ewa, córka Rity, urodzona w więzieniu. Kobieta, już w bardzo podeszłym wieku, postanowiła wyjaśnić sprawę matki i zawalczyć o jej uniewinnienie. Łazarewicz opisuje nie tylko sam proces, ale także historię Rity Gorgonowej po wyjściu z więzienia w 1939 roku.
Ilona Wiśniewska
Ilona Wiśniewska to prawdziwa specjalistka od mroźnej Północy. Polska reportażystka postanowiła przenieść się do Skandynawii i pisać o tamtejszej rzeczywistości. Pierwszy raz pojechała na Spitsbergen 10 lat temu – miał to być jedynie krótki wypad turystyczny, ale przedłużył się do dziś.
Wiśniewska publikuje swoje reportaże w „Polityce”, do tej pory ukazały się też trzy jej książki. Pierwsza z nich – „Białe” – poświęcona jest Spitsbergenowi, arktycznej wyspie, najbardziej na północ wysuniętemu skupisku ludzi na Ziemi. W swojej debiutanckiej książce opisała życie w wiecznym śniegu i mrozie, na zmianę w czasie nocy polarnej lub dnia polarnego. W drugiej książce, „Hen”, opowiada o życiu ludzi na północy Norwegii, dla których rodzima mroźna kraina jest centrum świata. Wiśniewska postanowiła ponownie udać się na wyspę i w swojej najnowszej książce pt. „Lud” opisała życie na Grenlandii. Centralnym punktem reportażu jest ośrodek dla sierot i porzuconych dzieci. Głównym powodem, dla którego się tam znajdują, jest depresja i samobójstwa ich rodziców. Z racji kiepskich warunków atmosferycznych, nocy polarnych oraz braku rozrywek na Grenlandii odsetek ludzi cierpiących na depresję, uzależnionych od narkotyków oraz decydujących się na samobójstwo jest bardzo wysoki. „Lud” to także książka o nadziei – mimo takich przeciwności losu znajdują się na wyspie ludzie, którym udaje się wieść szczęśliwe życie.
Paweł Smoleński
Paweł Smoleński to jeden z najpłodniejszych i najbardziej wszechstronnych polskich reportażystów. W samym Wydawnictwie Czarne ukazało się przeszło dziesięć jego książek. Większość reportaży Smoleńskiego dotyczy sytuacji polityczno-społecznej na Bliskim Wschodzie. Reportażysta szczególną uwagę poświęca konfliktowi izraelsko-palestyńskiemu – o tym traktują książki „Oczy zasypane piaskiem” i „Izrael już nie frunie” czy najnowsze „Wnuki Jozuego”. Smoleński pisze też o innych częściach świata. „Zielone migdały. Czyli po co światu Kurdowie” to efekt podróży do Kurdystanu i Iraku, „Królowie Mogadiszu” to opowieść o wojnie i klęsce głodu w Somalii. Zupełnie inne oblicze reporterskiego warsztatu Smoleński prezentuje w książce napisanej wspólnie z Bartłomiejem Kurasiem pt. „Krzyżyk niespodziewany”, gdzie opisuje historie górali współpracujących z nazistami.
Swietłana Aleksijewicz
Przed Swietłaną Aleksijewcz żaden reportażysta ani reportażystka nie zostali wyróżnieni Literacką Nagrodą Nobla. Białoruska pisarka ukraińskiego pochodzenia otrzymała wyróżnienie w 2015 roku. Jej warsztat opiera się na długich i pogłębionych rozmowach z bohaterami. Jak nikt inny potrafi zbliżyć się do rozmówców, wzbudzić w nich poczucie zaufania i wyciągnąć wiele cennych opinii i relacji. W reportażach Aleksijewicz opisuje głównie historię Związku Radzieckiego i koncepcję tzw. „człowieka radzieckiego” (homo sovieticus). Często porusza temat propagandy, przełomu ustrojowego w Rosji, uczestnictwa radzieckich żołnierzy w wielkiej wojnie ojczyźnianej oraz konfliktach na Wschodzie, w tym w wojnie w Afganistanie.
Nie da się jednoznacznie wskazać, która książka Aleksijewicz jest najważniejszą w jej twórczości. Każdą z nich poświęciła bowiem innej części sowieckiego świata. „Wojna nie ma w sobie nic z kobiety” to opowieść o służbie kobiet w armii radzieckiej. Książka „Ostatni świadkowie” poświęcona została dzieciom, głównie sierotom po żołnierzach, największym ofiarom wojny, które z konfliktem nie miały nic wspólnego. „Cynkowych chłopców” Aleksijewicz często wymienia jako jedną z najważniejszych książek. Jest to relacja z pobytu reportażystki na wojnie w Afganistanie, w której udział brali radzieccy żołnierze. Na miejscu Aleksijewicz na własne oczy widziała śmierć i doświadczyła jej bliskości. Publikacja tej książki była wstrzymywana przez wiele lat, całość ukazała się dopiero w 2004 roku. W „Czarnobylskiej modlitwie” skupiła się na społecznych skutkach awarii elektrowni atomowej w Czarnobylu, zaś „Czasy secondhand. Koniec czerwonego człowieka” to opis zmierzchu radzieckiego imperium i początków kapitalizmu w Rosji.
Aleksijewicz, mimo że ma korzenie białorusko-ukraińskie, tworzy swoje książki w języku rosyjskim. Przed otrzymaniem Nagrody Nobla pisarka została uhonorowana między innymi Nagrodą im. Ryszarda Kapuścińskiego (dwukrotnie), Angelusem, Nagrodą Médicis i Nagrodą Oxfam Novib/PEN.
Andrzej Muszyński
Andrzej Muszyński to jeden z najciekawszych polskich autorów młodego pokolenia – zajmuje się nie tylko pisaniem reportaży, ale także opowiadań i powieści. Zarówno w jednym, jak i drugim gatunku bardzo dobrze sobie radzi i jest doceniany przez krytyków. Ponadto jego teksty cechuje duży rozrzut tematyczny – Muszyński nie skupia się na jednym rejonie geograficznym czy fragmencie kultury. Debiutancki reportaż poświęcił próbom znalezienia granicy Południa. W książce opisywał zarówno krajobrazy Azji, jak i Amerykę Południową i Afrykę. W kolejnym reportażu, „Cyklonie”, skierował swoją uwagę ku Birmie. Książka była konsekwencją dziewięciu podróży do jednego z najbardziej odizolowanych miejsc na świecie, na dodatek doświadczonego krwawym reżimem.
W specjalnych cenach znalazło się przeszło 120 e‑booków! Promocja na Woblinku trwa tylko do 19 lutego, nie ma zatem na co czekać!
Tekst sponsorowany
