Kim jest Harlan Coben?

Ponad sie­dem­dzie­siąt milio­nów sprze­da­nych ksią­żek na całym świe­cie, prze­tłu­ma­czo­nych na czter­dzie­ści trzy języ­ki. Nie­prze­mi­ja­ją­cy numer jeden świa­to­wych list best­sel­le­rów, w tym utrzy­mu­ją­cy się od lat na pierw­szej pozy­cji na liście New York Time­sa. Zdo­byw­ca wie­lu pre­sti­żo­wych nagród gatun­ko­wych, w tym tzw. kry­mi­nal­nej trój­cy – Nagro­dy im. Edga­ra Alla­na Poe, Nagro­dy Antho­ny oraz Nagro­dy Sha­mus. Nie przez przy­pa­dek uzna­wa­ny za mistrza współ­cze­snych kry­mi­na­łów i thril­le­rów. Powta­rza, że w pra­cy pisa­rza moty­wu­je go jed­no – aby każ­da kolej­na książ­ka była lep­sza od poprzed­nich. Autor trzy­dzie­stu powie­ści, licz­nych sce­na­riu­szy fil­mo­wych i seria­lo­wych – Har­lan Coben.

Pisar­skie początki

W odróż­nie­niu od wie­lu popu­lar­nych pisa­rzy, któ­rzy o pisa­niu marzą od naj­młod­szych lat i nie roz­sta­ją się z pió­rem, Har­lan Coben poczuł pisar­ski zew dopie­ro na ostat­nim roku stu­diów. Być może mia­ło to coś wspól­ne­go z jego zna­jo­mym z brac­twa Psi Upsi­lon… Danem Brow­nem? Jed­no jest pew­ne – zanim o talen­cie kry­mi­nal­nym Cobe­na prze­ko­nał się cały świat, to ten pra­co­wał jako pilot wycie­czek w agen­cji podróż­ni­czej swo­je­go dziad­ka. Co wię­cej, jego pierw­szą napi­sa­ną książ­ką była, jak sam powie­dział w jed­nym z wywia­dów: typo­wa pre­ten­sjo­nal­na, zaab­sor­bo­wa­na, pom­pa­tycz­na pierw­sza powieść: napraw­dę faj­ny, cudow­ny, inte­li­gent­ny, dow­cip­ny prze­wod­nik i jego sta­ro­świec­cy klien­ci. Powieść nigdy nie zosta­ła opublikowana.

Har­lan Coben zade­biu­to­wał nato­miast „Misty­fi­ka­cją” (ang. „Play Dead”) w 1990 roku, któ­ra z miej­sca pod­bi­ła ser­ca czy­tel­ni­ków, by cał­ko­wi­cie prze­ko­nać ich do sie­bie w 1995 roku pierw­szym tomem serii o jed­nym z naj­bar­dziej uwiel­bia­nych boha­te­rach wszech cza­sów, wizu­al­nym alter ego same­go pisa­rza – Myro­nie Bolitarze.

Meto­da pisarska

Har­lan Coben sam nało­żył sobie swo­isty reżim pisar­ski. Każ­dą kolej­ną książ­kę zaczy­na pisać wraz z nasta­niem nowe­go roku kalen­da­rzo­we­go – w stycz­niu, naj­póź­niej w lutym, by pra­ce ukoń­czyć w paź­dzier­ni­ku lub listo­pa­dzie. Każ­dą kolej­ną fabu­łę zaczy­na zna­jąc już zakoń­cze­nie, porów­nu­jąc swo­je dzia­ła­nia do tego, jak opi­sał pro­ces pisar­ski E.L. Docto­row, tzn. do jaz­dy po ciem­ku, we mgle, widząc jedy­nie malut­ki odci­nek przed sobą. Coben zna jedy­nie cel tej podró­ży, a to co w trak­cie wyła­nia się już z czasem.

Co cie­ka­we, ze wzglę­du na licz­ną rodzi­nę i róż­no­rod­ne domo­we roz­ko­ja­rze­nia, spo­ra­dycz­nie pisze w domu, wybie­ra­jąc raczej miej­sco­we kawiar­nie roz­sia­ne po całym New Jer­sey. Obec­nie sta­ra się uni­kać social mediów, kie­ru­jąc się zasa­da­mi swo­jej przy­ja­ciół­ki i autor­ki best­sel­le­ro­wej „Zagi­nio­nej Dziew­czy­ny”, czy­li Gil­lian Flynn, któ­ra Twit­te­ra uni­ka jak ognia.
I jak sam powta­rza – ma naj­lep­szą robo­tę pod słońcem.

Od cze­go zacząć?

Do wybo­ru, do kolo­ru. Powie­ści Har­la­na Cobe­na to bru­tal­ne thril­le­ry, przej­mu­ją­ce kry­mi­na­ły, któ­re czę­sto powra­ca­ją do zbrod­ni prze­szło­ści. Część z nich sta­no­wi samo­dziel­ną, inte­gral­ną całość, któ­rą moż­na pozna­wać nie­chro­no­lo­gicz­nie, od koń­ca, od środ­ka, od począt­ku, czy­li jak się komu żyw­nie podo­ba. Nato­miast dru­ga część to powie­ści nale­żą­ce do cyklu z Myro­nem Boli­ta­rem. Jeśli jed­nak szu­ka­cie inspi­ra­cji, pomy­słów, czy pod­po­wie­dzi, to przy­go­dę z tym best­sel­le­ro­wym auto­rem moż­na roz­po­cząć od:

„Misty­fi­ka­cja” – debiut pisar­ki Har­la­na Cobe­na, któ­rym moż­na roz­po­cząć chro­no­lo­gicz­ną lek­tu­rę jego książek.
„Bez skru­pu­łów” – pierw­szy tom serii o Myro­nie Boli­ta­rze, kon­ty­nu­owa­ny przez „Krót­ką piłkę”.
„Nie mów niko­mu” – okrut­na zbrod­nia z prze­szło­ści, żało­ba, tęsk­no­ta i wresz­cie nadzie­ja, gdy po ośmiu latach być może żyje ktoś, kto żyć już nie powinien.
„W głę­bi lasu” – let­ni obóz w ser­cu lasu, dwo­je nasto­lat­ków bru­tal­nie zamor­do­wa­nych i dwo­je, któ­rych znik­nę­ło bez śla­du. Powra­ca­ją tajem­ni­ce z prze­szło­ści, mar­twi wsta­ją z grobu…
„Nie­zna­jo­my” – jeden z naj­now­szych tytu­łów pisa­rza; przej­mu­ją­cy thril­ler o mał­żeń­skim sekre­cie z prze­szło­ści, o pozor­no­ści wir­tu­al­ne­go świa­ta i o roz­pa­dzie rodziny.
________________________

Wszyst­kie powyż­sze powie­ści i wie­le innych znaj­dzie­cie w nowej kolek­cji dwu­dzie­stu ośmiu ksią­żek Har­la­na Cobe­na zaty­tu­ło­wa­nej W LABIRYNCIE KŁAMSTW (o samej serii znaj­dzie­cie infor­ma­cje TUTAJ), któ­ra daje moż­li­wość skom­ple­to­wa­nia wszyst­kich wyda­nych w Pol­sce do koń­ca 2017 roku powie­ści w wyjąt­ko­wej, ujed­no­li­co­nej sza­cie gra­ficz­nej, stwo­rzo­nej spe­cjal­nie na potrze­by serii.

Olga Kowal­ska – twór­czy­ni i ope­ra­tor­ka blo­ga oraz vlo­ga lite­rac­kie­go Wiel­ki Buk utwo­rzo­ne­go w 2012 roku. Z wykształ­ce­nia filo­log i spe­cja­list­ka od lite­ra­tu­ry fran­cu­skiej XVIII wie­ku. Poże­racz ksią­żek, fil­mów, gier i kul­tu­ry w każ­dej posta­ci. Kone­ser­ka hor­ro­ru, gro­zy i scien­ce fic­tion wiecz­nie na tro­pie ide­al­nej opowieści.