Wracamy do podróży przez świat pierwszych zdań powieści, co Wy na to? Pierwsze zdanie to zarazem pierwszy kontakt ze światem przedstawionym, często decyduje ono o tym, czy w ogóle sięgniemy po dany tekst, nic więc dziwnego, że wielu autorów poświęca mu tyle uwagi. Rezultatem są zgrabne, krótkie formy, zapadające w pamięć i przechodzące do historii. Jak poniższe… Poprzedni wpisy znajdziecie tutaj i tutaj.
Dwudziestego pierwszego listopada 1997 roku Weronika uznała, że nadszedł wreszcie czas, by popełnić samobójstwo.
Paulo Coelho – Weronika postanawia umrzeć
Lesio Kubajek postanowił sobie, że zamorduje personalną.
Joanna Chmielewska – Lesio
Pani Dalloway powiedziała, że sama kupi kwiaty.
Virginia Woolf – Pani Dalloway
Istnieją ludzie, którzy wywołują duchy – ja wywołuję ciała.
Salwa an-Nu’ajmi – Smak miodu
Nina miała osiem lat, gdy z nieba spadły anioły.
Anna Kańtoch – Tajemnica Diabelskiego Kręgu
Ogon komety przecinał blask jutrzenki niczym czerwona szrama krwawiąca ponad turniami Smoczej Skały, rana zadana różowo-purpurowemu niebu.
George R.R. Martin – Starcie królów
Pod koniec zimy siedemnastego roku mojego życia mama stwierdziła, że wpadłam w depresję.
John Green – Gwiazd naszych wina
Pisarz nigdy nie zapomina dnia, w którym po raz pierwszy przyjmuje pieniądze lub pochlebstwo w zamian za opowieść.
Carlos Ruiz Zafón – Gra anioła
Wszystkie szczęśliwe rodziny są do siebie podobne, każda nieszczęśliwa rodzina jest nieszczęśliwa na swój sposób.
Lew Tołstoj – Anna Karenina
Jestem Lestat.
Anna Rice – Królowa potępionych