Niestatystyczny spis książek na luty 2017

Sty­czeń poka­zał, że nowy rok nie spro­wa­dzi na nasz rynek regre­su wydaw­ni­cze­go, a lite­ra­tu­ra wciąż będzie w cenie, nie tyl­ko tej deta­licz­nej, ale też sen­su war­to­ści wyż­szych. Księ­gar­nia­ne pół­ki ugię­ły się po raz kolej­ny pod cie­ka­wy­mi tytu­ła­mi, zarów­no nowy­mi u nas, jak i wzno­wio­ny­mi – pro­szę się jed­nak nie oba­wiać, luty nie zwal­nia tem­pa. Choć jak mawia sta­re pol­skie przy­sło­wie „nie­sta­ty­stycz­nych Pola­ków ni jed­na kość, czy­ta­nia nigdy nie będzie nam dość”… A może ina­czej to szło? Dla­te­go na zimo­we wie­czo­ry i mroź­ne dnie, war­to ukryć się w cie­płym zaci­szu domu, z książ­ką – a jak­że! – i może kub­kiem gorą­cej kawy i kocem na podo­rę­dziu. Bez zbęd­ne­go pi-tu, pi-tu, przejdź­my do tego, co nas w księ­gar­niach w lutym czeka.

Ciem­niej­sze nie­bo – Mari Jung­stedt, Ruben Elias­sen (Wydaw­nic­two Bellona)

Szwed­ka, Eri­ka Berg­man, posta­na­wia spę­dzić całe lato na kur­sie jogi w ośrod­ku Sam­sa­ra­na wyspie Gran Cana­ria. Miesz­ka tam w poko­ju z Hele­ną Eriks­son, któ­ra widzi wpraw­dzie, że z Eri­ką jest coś nie tak, że ucie­ka chy­ba przed czymś lub przed kimś ucie­ka, ale nie może się nicze­go dowie­dzieć od swej współ­lo­ka­tor­ki, gdyż jest ona bar­dzo skry­tą oso­bą. Któ­re­goś dnia Eri­ka zosta­je zamor­do­wa­na, ktoś pod­ci­na jej gar­dło i ukła­da cia­ło na ska­łach nad morzem jak na słyn­nym obra­zie „Naro­dzi­ny Wenus”: na musz­lach i pośród bia­łych róż.

Wyja­śnie­niem mor­der­stwa, któ­re jest zupeł­nie nie­spo­ty­ka­nym wyda­rze­niem na tej zazwy­czaj spo­koj­nej wyspie i dla­te­go budzi ogrom­ną pani­kę nie tyl­ko wśród miesz­kań­ców, ale przede wszyst­kim wśród licznych

Zła walu­ta – Ewe­li­na Dyda (wydaw­nic­two WAB)

Każ­de­go moż­na kupić. Trze­ba tyl­ko znać odpo­wied­nią walutę.

Pry­wat­ny detek­tyw Jakub Rau otrzy­mu­je zle­ce­nie oczysz­cze­nia z zarzu­tu mor­der­stwa Igo­ra Had­da­da. Spra­wa kom­pli­ku­je się, gdy giną kolej­ne oso­by powią­za­ne z ofia­rą, ślicz­ną stu­dent­ką pie­lę­gniar­stwa. Rau odno­si wra­że­nie, że nie­któ­rym w Tar­no­brze­gu bar­dzo zale­ży na tym, by za zbrod­nie odpo­wia­dał mają­cy arab­skie korze­nie Haddad.

Pry­wat­ny detek­tyw Jakub Rau na co dzień zaj­mu­je się śle­dze­niem nie­wier­nych mał­żon­ków, popi­ja­niem piwa z kub­ka z podo­bi­zną Hum­ph­reya Bogar­ta i wyle­wa­niem żali przed Chan­dle­rem, czar­nym kocu­rem z mor­der­czy­mi skłon­no­ścia­mi. Co inne­go moż­na zresz­tą robić w Tar­no­brze­gu, w któ­rym – jak mawia zaprzy­jaź­nio­ny poli­cjant –  ludzie chcą mieć przede wszyst­kim spo­kój. Ale to nie na temat.

Gdy docho­dzi do zabój­stwa mło­dej stu­dent­ki pie­lę­gniar­stwa, wie­ści roz­cho­dzą się bły­ska­wicz­nie i elek­try­zu­ją miesz­kań­ców. Zwłasz­cza że podej­rza­ny zosta­je schwy­ta­ny na miej­scu zbrod­ni – to chło­pak ofia­ry, z kry­mi­nal­ną prze­szło­ścią i z arab­skim pocho­dze­niem. Ide­al­ny oskar­żo­ny, bo jak mawia zaprzy­jaź­nio­ny poli­cjant: przy­my­kać swo­je­go jakoś głupio.

Tyl­ko mat­ka zatrzy­ma­ne­go wie­rzy w jego nie­win­ność. Pięk­na i ele­ganc­ka Olga zle­ca pry­wat­ne­mu detek­ty­wo­wi zna­le­zie­nie praw­dzi­we­go mor­der­cy. Spra­wa kom­pli­ku­je się, gdy giną kolej­ne oso­by powią­za­ne z ofia­rą. W mie­ście, gdzie wszy­scy wie­dzą o sobie wszyst­ko, pro­wa­dze­nie śledz­twa nie jest łatwe. Miesz­kań­cy nie­chęt­nie dzie­lą się infor­ma­cja­mi, chy­ba że zosta­ną wyna­gro­dze­ni w odpo­wied­niej walucie…

Aku­szer bogów – Ane­ta Jadow­ska (Sine Qua Non)

Wszyst­ko, w co wie­rzy­ła, oka­za­ło się kłam­stwem. Nie wie już, kim jest ani cze­mu przez więk­szość życia kar­mio­no ją bred­nia­mi. Była mistrzy­nią fał­szy­wych toż­sa­mo­ści, a teraz na niczym nie zale­ży jej tak moc­no, jak na pozna­niu tej prawdziwej.

Zdra­dzo­na przez naj­bliż­szych, ści­ga­na przez płat­nych zabój­ców i nęka­na przez doma­ga­ją­ce się uwa­gi duchy prze­szło­ści, rusza do koleb­ki wszyst­kich stra­chów – do magicz­nej Nor­we­gii, gdzie wszyst­ko się zaczęło.

Tam cze­kać będą na Niki­tę ludo­żer­cze trol­le, boskie psz­czo­ły, nie­spusz­cza­ją­ce jej z oka kru­ki i tajem­ni­czy Aku­szer Bogów. Odpo­wie­dzi oczy­wi­ście też – ale czy takie, jakich oczekuje?

Jed­no jest pew­ne: nie będzie to spo­koj­na i sen­ty­men­tal­na wypra­wa do źródeł.

Flo­wer jak kwiat – Eli­za­beth Craft, Shea Olsen (Wydaw­nic­two Literackie)

Ona mia­ła plan. Wte­dy spo­tka­ła jego…

Osiem­na­sto­let­niej Char­lot­te nie w gło­wie chło­pa­ki, rand­ki i wiel­kie miło­ści. Ma jasno okre­ślo­ny plan i dopnie swe­go. Pój­dzie na stu­dia, zro­bi karie­rę, udo­wod­ni coś rodzi­nie, a przede wszyst­kim sobie. Prze­cież zawsze wie­dzia­ła, cze­go chce, a zwłasz­cza, cze­go chce unik­nąć – głu­pich, nasto­let­nich zauro­czeń, zła­ma­ne­go ser­ca, nie­chcia­nej cią­ży. Gdy w jej życiu poja­wia się ON, nagle o wszyst­kim zapomina…

A zja­wia się zni­kąd. Wkra­cza do jej świa­ta bez uprze­dze­nia czy pyta­nia. Z dnia na dzień wywra­ca jej poukła­da­ne życie do góry noga­mi. Ale takim chło­pa­kom się nie odma­wia. Tate jest przy­stoj­ny i pew­ny sie­bie. Ma niski, zmy­sło­wy głos, za któ­rym – jak się oka­zu­je – kry­je się nie­jed­na tajem­ni­ca. Czy Char­lot­te go posłu­cha? (Któ­re­go gło­su posłu­cha Char­lot­te? Tate’a czy swo­je­go serca?)

Flo­wer jest histo­rią uczu­cia, któ­re nie powin­no roz­kwit­nąć. To zde­rze­nie dwóch, zupeł­nie róż­nych świa­tów. To w koń­cu miłość, któ­ra – jak zwy­kle – przy­cho­dzi nie­spo­dzie­wa­nie i przy­no­si ze sobą trzę­sie­nie ziemi.

Do trzech razy śmierć – Alek Rogo­ziń­ski (Wydaw­nic­two Filia)

Autor­ka powie­ści kry­mi­nal­nych, Róża Krull, otrzy­mu­je zapro­sze­nie na zjazd pisa­rzy, odby­wa­ją­cy się we dwor­ku pod Kra­ko­wem. Już pierw­sze­go dnia jej kole­żan­ka po pió­rze zosta­je otru­ta. Wszyst­ko wska­zu­je na to, że mor­der­ca, któ­ry zosta­wił na miej­scu zbrod­ni czar­ną różę, wcie­la w życie fabu­łę jed­nej z powie­ści Krull. A inni zapro­sze­ni pisa­rze wca­le nie są tak nie­win­ni, jak się wydaje…

Pisar­ka roz­po­czy­na pry­wat­ne śledz­two. Poma­ga­ją jej w tym zako­cha­ny w goto­wa­niu spe­cja­li­sta od public rela­tions, zafa­scy­no­wa­ny kry­mi­na­ła­mi boy hote­lo­wy oraz trzy sza­lo­ne blo­ger­ki. Czy detek­ty­wi-ama­to­rzy oka­żą się sku­tecz­niej­si od policji?

Do trzech razy śmierć to pierw­sza część nowej serii kome­dii kry­mi­nal­nych, zaty­tu­ło­wa­nej “Róża Krull na tro­pie”. W przy­go­to­wa­niu tom dru­gi – Zabój­cza korekta.

Czło­wiek, któ­ry poznał nie­skoń­czo­ność –  Robert Kani­gel (Wydaw­nic­two Świat Książki)

W 1913 roku 25-let­ni mate­ma­tycz­ny geniusz – samo­uk z Indii, Rama­nu­jan, pra­cu­ją­cy jako urzęd­nik, pisze list do God­freya Harol­da Har­dy­ego, ucho­dzą­ce­go za naj­wy­bit­niej­sze­go angiel­skie­go mate­ma­ty­ka tam­tych cza­sów i pro­si o opi­nię na temat kil­ku pomy­słów doty­czą­cych teo­rii liczb. Har­dy orien­tu­je się, że list został napi­sa­ny przez geniu­sza. Pomi­mo scep­ty­cy­zmu swo­ich kole­gów, zapra­sza go do Anglii. W tra­dy­cyj­nej kul­tu­rze Cam­brid­ge Rama­nu­jan musi sta­wić czo­ła nie tyl­ko naj­tęż­szym umy­słom począt­ków XX wie­ku, ale tak­że uprze­dze­niom rasowym.

Rober­to­wi Kani­ge­lo­wi uda­ło się nie tyl­ko przed­sta­wić doko­na­nia Rama­nu­ja­na, ale tak­że poka­zać źró­dła jego inspi­ra­cji, jego emo­cje, fascy­na­cję licz­ba­mi i przy­jem­ność, jaką czer­pał z ich bada­nia. Po bli­sko stu latach od śmier­ci mate­ma­ty­ka jego życie i twór­czość są świa­dec­twem, że praw­dzi­wy geniusz może naro­dzić się w naj­bar­dziej nie­praw­do­po­dob­nym miejscu.

Dwór mgieł i furii – Sarah J. Maas (Wydaw­nic­two Uroboros)

Mię­dzy świa­tłem a ciemnością

Nowa, jesz­cze mrocz­niej­sza i bar­dziej zmy­sło­wa odsło­na best­sel­le­ro­wej serii Dwór cier­ni i róż

Po tym, jak Fey­ra oca­li­ła Pry­thian, mogło­by się wyda­wać, że baśń dobie­ga koń­ca. Dziew­czy­na, bez­piecz­na i oto­czo­na luk­su­sem, przy­go­to­wu­je się do poślu­bie­nia uko­cha­ne­go Tam­li­na. Przed nią dłu­gie i szczę­śli­we życie.

Sęk w tym, że Fey­ra nigdy nie chcia­ła być księż­nicz­ką z baj­ki. Zresz­tą zupeł­nie nie nada­je się do tej roli. W snach wciąż powra­ca­ją do niej wymyśl­ne tor­tu­ry Ama­ran­thy i zbrod­nia, któ­rą popeł­ni­ła, by się od nich uwol­nić. Pra­gną­cy zapew­nić jej bez­pie­czeń­two Tam­lin pró­bu­je zamknąć Fey­rę w zło­tej klat­ce. W jej nowym nie­śmier­tel­nym cie­le drze­mią moce, któ­rych dziew­czy­na nie umie opa­no­wać. W dodat­ku o spła­tę swo­je­go dłu­gu upo­mi­na się naj­więk­szy wróg Tam­li­na – Rhy­sand, Ksią­żę Dwo­ru Nocy. Zwa­bio­ną pod­stę­pem Fey­rę raz w mie­sią­cu okry­wa mrok jego nie­bez­piecz­ne­go kró­le­stwa. To pew­ne, że wład­ca ciem­no­ści będzie chciał wyko­rzy­stać ją do swo­ich celów. Chy­ba że… to nie Rhy­sand jest tym, kogo Fey­ra powin­na się oba­wiać. Na Dwo­rze Wio­sny rów­nież bowiem nie jest bez­piecz­nie, a sam Tam­lin ma przed uko­cha­ną coraz wię­cej tajem­nic. Czy rze­czy­wi­ście tyl­ko po to, by ją chronić?

Gdy nad Pry­thian i kra­inę ludzi nad­cią­ga wid­mo woj­ny tak groź­nej jak żad­na dotąd, Fey­ra musi zde­cy­do­wać, komu może ufać. Staw­ką jest życie jej rodzi­ny i losy całe­go świa­ta. A w magicz­nym świe­cie fae przy­ja­cie­le potra­fią być bar­dziej nie­bez­piecz­ni niż wrogowie.

Zagad­ki kry­mi­nal­ne PRL – Kazi­mierz Kunic­ki, Tomasz Ławec­ki (Wydaw­nic­two Bellona)

Kuli­sy naj­gło­śniej­szych mili­cyj­nych śledztw!
Para­mo­now, Mar­chwic­ki, Kot, Tuchlin – mor­der­cy, któ­rzy ter­ro­ry­zo­wa­li stra­chem całą Polskę!

Skok stu­le­cia na bank w Woło­wie był przy­go­to­wa­ny tak per­fek­cyj­nie, że śled­czy z góry zało­ży­li, że stoi za nim mię­dzy­na­ro­do­wy gang pro­fe­sjo­na­li­stów. Tym­cza­sem rów­no­war­tość 8000 ówcze­snych pen­sji padła łupem gru­py ama­to­rów z sen­ne­go dol­no­ślą­skie­go mia­stecz­ka. Wpa­dli z powo­du… kobiety.

Na oczach kil­ku­dzie­się­ciu osób wra­ca­ją­cych z paster­ki „król Zrę­bi­na” zatłukł klu­czem do kół mło­de mał­żeń­stwo i kazał roz­je­chać dużym fia­tem ich dziec­ko. Trwa­ją­ca przez wie­le mie­się­cy zmo­wa mil­cze­nia wszyst­kich miesz­kań­ców wsi nie mia­ła pre­ce­den­su w dzie­jach świa­to­wej kryminalistyki.

Ofi­cjal­nie spraw­ców bra­wu­ro­we­go napa­du na sie­dzi­bę Naro­do­we­go Ban­ku Pol­skie­go w war­szaw­skim Domu pod Orła­mi ofi­cjal­nie nigdy nie zła­pa­no. Nie­ofi­cjal­nie zli­kwi­do­wa­ło ich eli­tar­ne koman­do – spe­cja­li­ści od mokrej robo­ty. Ze wzglę­du na dobro socja­li­stycz­nej ojczy­zny nie moż­na było prze­cież dopu­ścić do pro­ce­su funk­cjo­na­riu­szy MSW…

Taniec wdow­ca  –  Rick Rior­dan (Wydaw­nic­two Gale­ria Książki)

Ist­nie­je wie­le spo­so­bów na wyko­sze­nie kon­ku­ren­cji w bran­ży muzycznej.

Tre­so­wi Navarre’a zosta­ło zale­d­wie kil­ka dni ofi­cjal­nej prak­ty­ki potrzeb­nej do uzy­ska­nia licen­cji pry­wat­ne­go detek­ty­wa. Obser­wo­wa­nie kobie­ty podej­rze­wa­nej o kra­dzież kase­ty demo powin­no być pan dul­ce z masłem. Ale wystar­cza chwi­la dekon­cen­tra­cji, żeby ktoś na jego oczach zastrze­lił skrzy­pacz­kę Julie Kear­nes. Tres powi­nien się wyco­fać i zosta­wić śledz­two poli­cji, ale wyco­fy­wa­nie jakoś nigdy nie nale­ża­ło do jego moc­nych stron.

Zagi­nio­ne demo i mor­der­stwo Julie to tyl­ko dwa z wie­lu pro­ble­mów drę­czą­cych Miran­dę Daniels, rachi­tycz­ną pio­sen­kar­kę o gigan­tycz­nym talen­cie. Rywa­li­zu­je o nią dwóch waż­nia­ków z bran­ży muzycz­nej; obaj chcie­li­by pokie­ro­wać jej karie­rą. Jeden sły­nie z wyrzą­dza­nia krzyw­dy ludziom, któ­rzy mu pod­pad­ną. Dru­gi prze­padł wła­śnie bez wie­ści. Kie­dy Tres zaczy­na się przy­glą­dać brud­nym zagra­niom wokół Miran­dy, uświa­da­mia sobie, że wdep­nął w mro­wi­sko chci­wo­ści, zdra­dy i mor­du – kto wie, czy sam nie jest następ­ny w kolejce.

W zaświa­tach  –  Mał­go­rza­ta Sara­mo­no­wicz (Wydaw­nic­two ZNAK)

Zgi­ną wszy­scy, gdy zgi­nie jedno.

Wła­dy­sław, Jak­sa i Alba. Mło­dy następ­ca tro­nu, syn wiel­kie­go ryce­rza i nie­wi­do­ma kapłan­ka. Wła­dy­sław rywa­li­zu­je z Jak­są, z cza­sem sta­je się bez­względ­ny i okrut­ny. Jak­sa zaś nie chce być wojow­ni­kiem i w tajem­ni­cy dosko­na­li swo­je magicz­ne umie­jęt­no­ści. Tym­cza­sem magicz­ne moce Alby są coraz sil­niej­sze. Może już wkrót­ce to ona sta­nie na cze­le pogań­skie­go buntu…

Nefas, tajem­ni­czy słu­ga Krzy­wo­uste­go, musi za wszel­ką cenę chro­nić wszyst­kich tro­je przed nie­bez­pie­czeń­stwem z zewnątrz i przed nimi samy­mi. Wią­że go zło­żo­na Try­gła­wo­wi przy­się­ga. Jeśli jej nie dotrzy­ma, tych tro­je mło­dych zgi­nie. Nie chce jej zła­mać, bo wie­rzy, że dzię­ki pomo­cy mrocz­ne­go bóstwa ura­tu­je z zaświa­tów jedy­ną kobie­tę, któ­rą zdo­łał poko­chać – sza­ro­wło­są Rangdę.

Pol­ska w XII wie­ku to miej­sce, gdzie magia mie­sza się z rze­czy­wi­sto­ścią, pogań­scy bogo­wie rzą­dzą losa­mi ludzi, a kościel­ni dostoj­ni­cy i moż­ni ryce­rze goto­wi są zaprze­dać duszę dia­błu, by choć na chwi­lę zyskać władzę.

Mał­go­rza­ta Sara­mo­no­wicz pro­wo­ku­je, nie­po­koi, ale przede wszyst­kim po raz kolej­ny dowo­dzi, że histo­ria może być dosko­na­łą kan­wą dla sagi fan­ta­sy. Od lek­tu­ry Xiąg Nefa­sa nie spo­sób się oderwać.